Yeryüzü sofrası, yeryüzü cenneti!..

Ramazan sayfamızın da adı olan “Yeryüzü Sofraları”, belki ilahiyatçı-yazar İhsan Eliaçık dolayımıyla popüler ilgiye ulaştı, ancak onun isim babası değerli yazar, gazeteci ve aktivist Lütfü Oflaz... İslâm’ın, birilerince iktidar ve “iktisat”la, daha açık deyişle kapitalizmle haşir neşir kılınması sonucu insanlığa “iyi-doğru-güzel”i bulma yolunda bir ahlaki kılavuz olmaktan iyiden iyiye uzaklaştırıldığı günlerdeyiz. Böyle bir ortamda, özellikle Türkiye’de Oflaz’ın bu güçlü tabiri, İslâm’ı yeniden insanlara, en çok da yoksula, garibana, çaresize rahmet kaynağı kılma ve bunu hatırda tutma yolunda tam anlamıyla çağdaş bir “şifre” oluşturuyor. Kıymetli dostumuza gecikmiş teşekkür borcumuzu da bu vesileyle ifade ederken “şifre”nin açılımını öğrenmek üzere sözü ona bırakalım!..

***

2011’den beri kurulan Yeryüzü Sofraları, 2013’teki Gezi Parkı isyanı sonrasında dünyaâlemce tanınır, bilinir oldu.

Eğer her yer Yeryüzü Sofraları gibi olursa, yeryüzü cennet olur.

Bizler yeryüzü cennetini kurabiliriz; yaşadığımız yeri cennete çevirebiliriz.

Zaten yeryüzü cennetinin bir modeliydi Yeryüzü Sofraları...

Yeryüzü Sofraları sınıfsız, sınırsız, savaşsız bir dünya idealinin ete kemiğe büründüğü sofralar.

Herkese yer var

Bu sofralarda herkes ekmeğini, yemeğini, suyunu birbiriyle paylaşıyor.

Farklı sınıflara mensup insanlar bu sofralara oturduklarında eşitleniyor.

Bu sofralarda eşit olmak, yan yana olmak, hoşgörülü olmak, paylaşmak, dayanışmak, birbirine dokunmak, birbirini tanımak, birbirine saygı duymak gibi değerler yaşatılıyor.

Barış-gönül sofrası

Farklı inançlardan, farklı yaşam tarzlarından insanlar bu sofralarda tek vücut oluyor.

Tüm farklılıklar bu sofralarda buluşuyor, gökkuşağı gibi bir renk cümbüşü oluşturuyor.

Kimsenin kimseyi dışlamadığı, kimsenin kimseyi ötekileştirmediği sofralar bunlar.

Bu sofralarda herkese yer var.

Bir barış, bir gönül sofrasıdır Yeryüzü Sofraları.

Cüzdan zenginlerinin değil, gönül zenginlerinin sofrasıdır Yeryüzü Sofraları.

Şatafata, gösterişe, israfa karşı olan sofradır Yeryüzü Sofraları.

Yeryüzü cennetini müjdeleyen sofradır Yeryüzü Sofraları...

Yeryüzü cennetinde eşitsizliğe, adaletsizliğe yer yok.

Yeryüzü cennetinde “Altta kalanın canı çıksın” diyen zihniyete yer yok.

Yeryüzü cennetinde birinin yiyip birinin bakmasına yer yok.

Yeryüzü cennetinde birilerinin tok, birilerinin aç olmasına yer yok.

Yeryüzü cennetinde kula kulluğa yer yok.

Yeryüzü cennetinde insanın insanı sömürmesine yer yok.

Yeryüzü cennetinde hiç kimsenin hiç kimseye üstünlüğü yok.

Yeryüzü cennetinde baskıya, zorbalığa, tahakküme yer yok.

Yeryüzü cennetinde “Böl, yönet” deyip insanları bölerek yönetmeyi amaçlayan zihniyete yer yok.

Yeryüzü cennetinde zulme, savaşa yer yok.

Esas olan toplumculuk

Yeryüzü cennetinde özgürce yaşamak, farklılıkların birlikte yaşaması esas...

Yeryüzü cennetinde paylaşmak, dayanışmak, yardımlaşmak esas...

“Sen de olanı paylaş, insanlaş” dediğim bir zihniyet esas...

Yeryüzü cennetinde “Hep bana” diyen bir bencillik değil, toplumculuk esas.

Yeryüzü cennetinde becerin kadar üretmek, ihtiyacın kadar tüketmek esas.

İsraf değil insaf

Yeryüzü cennetinde ozon tabakasını delen, buzulları eriten, yağmur ormanlarına zarar veren vahşi kapitalist üretim tarzı olmayacak.

Aşırı tüketimi pompalayan bir üretim tarzının yerini, ihtiyaçları karşılayacak bir üretim tarzı alacak.

Doğayı katledecek kadar insafsız vahşi kapitalist üretim tarzı son bulacak.

Üretimde de tüketimde de ölçü israf değil, insaf olacak.

İşte Yeryüzü Sofraları, bu yeryüzü cennetinin bir modeli, yansıması...

Yeryüzü Sofraları israf değil insaf sofraları.

O yüzden yineliyorum ki her yer Yeryüzü Sofrası olursa, yeryüzü cennet olur.