Yazın dünyamızın en üretken yazarlarından Feridun Andaç’ın Genç Meslektaşıma Mektuplar (Eksik Parça, 2021) adlı yapıtı, gençleri yazmaya özendiren veriler açısından ayrıca değer taşıyor. Cahit Külebi, Nurullah Ataç’a adadığı bir şiirinde, Ataç’ın şiirden, bostancının karpuzdan anladığı gibi anladığını dile getirir. Şair, şiir sarrafıdır; üç beş dizenin bile özenti mi, yaratıcılığın ürünü mü olduğunu tınısından sezer.  

Yaşamını okumaya/yazmaya adayan Andaç, o soydan bir yazardır. Gençlerin üç beş satırından bile onun hangi yazı damarından beslendiğinin ayrımına varır.  

YÖNTEM

Kitabı temellendiren sorular şunlar: Niçin yazıyoruz? Nasıl yazmalıyız? İyi yazarlar iyi okurlar mıdır? Kitap boyunca bu soruların yanıtını arayarak ortaya ilkeler koyuyor: Amaç, gençlerin yazı adası kurabilmelerini sağlamak, onlarda biriktirerek, dindirerek yazma bilinci yaratmak. Yazarın, yazıda kendi izlerini bulması buna bağlı.    

Bunları gerçekleştirmek için ders verir gibi davranmıyor, kurallar da koymuyor. Onun hedefi, genç yazarlara yaşadıklarından, okuduklarından yararlanma alışkanlığı kazandırmak. Onlar ancak bu yolla kendi “yazı adası”nda gezebilecektir. Daha kitabın başında uyarılarda bulunuyor:  

- Ben okumadan yazar olunamayacağına inananlardanım. Üstelik yazmanın da hem başka yazarlardan aşılanarak hem sürekli yazılarak öğrenilebileceğini düşünüyorum.  

- Okuma, bir eğitim, sanat uğraşıdır; iyi yazmanın özünde de iyi okumak yatar.  

YARGILAR

Yaşadıklarına yönelik şu yargıları, hangi koşullarda yazı üretilebileceği açısından önemli. “Yazma adası”nın kurulmasında da etkilidir bu kurallar. Bu bağlamda bir kitabın nasıl okunması gerektiğini açıklıyor:  

- Bazı yazarlar yalnızca okunmak için vardır. Bazıları yazmayı öğretmek için. Ama bazıları da var ki hem okutur hem öğretirler. İşte Calvino bunlardan biridir. O nedenle derim ki yazmak öğrenilebilen, öğretilebilen bir etkinliktir.  

Yazı yazmak isteğini ne ortam önler ne en dar koşullar köstekler. Arthur Koestler’in, hapis yıllarında bir kitabını önlü arkalı iki sayfaya sığıştırdığı söylenir.

SONUÇ     

Andaç, kendi yazı adasında nasıl bir tutum içinde olduğunu da okura duyurmak gereğini duyuyor: 

Kalem ve defter, kâğıt benim için her yerde vardır. Not almak vazgeçilmezimdir. Aldığımız notları belleğimizde biriktirmekle kalmayız. Notlar yazıya dönüştürülmese de sizde yeni duyumsama, düşünce ipiltileri oluşturabilir. 

Feridun Andaç, yazarak yaşayan yazarlardandır. Kendini yazının içinde var etmek amacıyla, deneme başta olmak üzere, eleştiri yanı ağır basan yazılar da yazmıştır. Bu birikimleriyle ilk cildi yayımlanan geniş oylumlu bir romana da başladı. Hangi türde olursa olsun, direncini yitirmeden yazdıkları her yaştan okurlarınca benimsenmiştir. Üç ciltten oluşacak Kaplıcada Son Yaz / Sandım ki Göğüm Cennet adlı romanı (Eksik Parça, 2021) insanın özünü yansıtan olaylarla örgülenmiştir. Albert Camus şu sözü sanki Andaç için söylemiş: “Bir insanın yapıtları, çoğu kez, onun özlediği, heveslendiği şeylerin öyküsüdür.” 

Özetle, yazma güdüsü içimize yerleşmediyse, yazma isteği de duysak, kalemi elimize almaktan kaçınırız. Andaç’ın bu kitabında kanıt olarak kullandığı kitapların bir listesini yapıp onları ucun ucun okumakla bile kendimizi yazının başında bulabiliriz.   

Bunun gerçekleşmediğini varsayalım; böylece yükseköğrenimli olmasına karşın, kendinizi, o güne dek kitap yüzü görmemiş olanlardan biri sayılmaktan kurtarırsınız.   

Bu kitap, genç yazarlara armağan edilmek amacıyla  yazıldı...