\n\n\n

Büyük adamların lafları da mı büyük olur?

Napolyon Bonaparte’ı büyük yapan, elbette başlıktaki lafı değildir.

“Büyük dış politika” coğrafya üzerinden yürütülür.

Amerikalıların Büyük Ortadoğu Projesi buna örnektir.

“Sıfır sorun teranesi” ile kuyruğuna takılmak da “küçüklüğe” misaldir.

Çünkü...

Dış politika, iç politikadan daha heyecan vericidir. 

Hele iç politika için dış politika yapılıyorsa..

Bu heyecan daha da katmerlenir. 

Dış politikanın “dinden daha yaygın ve ziyade iç siyasete alet edilmesi” bu nedenledir.

Bir neden de şudur:

“Siyasetçi içeride olsa olsa, en fazla milletvekili ve bakandır.

Oysa dışarıya gidince ‘otomatikman devlet adamı’ olur!”

Bizimkilerin dış seyahat aşkının arkasındaki çıplak gerçek budur!

***

Siyasete ticaretin penceresinden bakanlar için, dış politika bir alışveriş işlemidir. 

O yüzden dillerinde hep “kâr etmek” vardır. 

“Kazan - kazan” sloganına bayılmaları bundandır. 

Ama çoğu zaman kazanan ve atı alıp “vın vınlayan” başkasıdır!

\t\t ...

Dünyada iktidarlar değiştikçe güç dengeleriyle birlikte dış politikanın işleyişi de değişiyor. 

İki ay sonra Amerika’da seçim var.

Obama gitse de, gitmese de bizim iktidarın Suriye siyaseti batağa saplanmış görünüyor.

Washington’dan Londra’ya Paris’ten Berlin’e, Ortadoğu’da büyük güçlerin planladıkları “organize işler” vardır. 

Bu işler “sıfır sorun” nakaratı ile üstesinden gelinecek türde değildir.

Çünkü, büyük güçler, at oynatacakları ülkelerin çapı sınırlı siyasetçilerini doldururlar doldururlar, geriye çekilirler...

***

Ülkelerin gücü siyasal, hukuksal, toplumsal, ekonomik dengelerine, eskilerin deyimiyle maliye, askeriye, dahiliye ve hariciyesinin sağlamlığına bağlıdır. 

Bunlardan birinin gevşemesi, ötekini etkiler. 

Maliyenin zayıflığı dahiliyeye, bu da hariciyeye ve askeriyeye yansır.

Bu süreç kimi zaman da tersten işler!

***

Askeriyesi güçsüz bir ülkenin hariciyesi başarılı olamaz. 

Bu yüzden en başarılı diplomasi, askeri güç desteğinde yürütülen “Savaş gemisi diplomasisi / gunboat diplomacy”dir. 

Amerikan ve İngiliz diplomasisinin gücü ve başarısı bundandır. 

Dış politikada TBMM’nin tümüyle devre dışı bırakılması..

Türk Silahlı Kuvvetleri’nde komuta kademelerinin neredeyse tümden tasfiye edilmesi..

Dış politikada düşülen açmazın temel nedenidir.

Hariciyesi sağlam bir askeriyeye dayanmayan bir ülkenin bağımsız ve özgür olması / kalması kolay değildir.

\n\n\n

Dışarıdaki Bir Siyasetçiden İçeridekilere

\n\n\n

Merhum Erbakan’ın Meclis’teki grup başkanvekili ve Tayyip Erdoğan’ın kabinedeki yardımcısı Abdüllatif Şener kurduğu ama ayağa kaldıramadığı Türkiye Partisi’ni sonunda kapattı.

Ama siyaset defterini kapatmadı.

CHP Sözcüsü Haluk Koç’un son derece ölçülü ve anlamlı davetine sessiz kaldı.

Ama yine de “Politikaya devam!” diyor!

- “Nerede?”

- “Meclis’teki partiler dışında!”

Ülkenin kuruluşunu Meclis’teki partiler dışında arayan, “içeride” ve dışarıda çok sayıda deneyimli siyasetçi var.

Dışarıda İlhan Kesici’den Mehmet Bekaroğlu’na örnekleri çok.

“İçeride” de dikkate değer misaller eksik değil.

Doğu Perinçek, Aydınlık’ta başyazarlığını dışarıdaymış ve yarın seçim olacakmış gibi azimle, metanet ve dirayetle sürdürüyor..

Tuncay Özkan da yazdığı kitaplarıyla mücadeleye devam diyor.

Siyaset, umut kesmemektir.

Dik durmaya devam etmektir.

Sabır ve metanetle ayakta durmak..

Yeri ve günü geldiğinde silkinip yola devam etmektir.

Hikâyeyi dün “dışarıdaki” bir siyasetçi anlattı:

Keçinin biri otlarken tarlalar arasında kör bir kuyuya düşmüş.

Saatlerce kendi dilinde bağırıp, inlemiş, sızlanmış...

Sonunda sesini sahibine duyurabilmiş.

Sahibi kuyu başına gelmiş.

Bakmış ki, hayvancık kuyunun dibinde çaresiz, melul, mahzun yukarı bakıyor.

Kuyu ise derin mi derin..

Sahibi, komşulardan yardım istemiş.

Kalabalık kuyunun çevresine birikmiş.

Uzun uzun hesap kitap ve ölçüp biçmeden sonra..

Keçiyi kurtarmanın olanaksız olduğuna..

Ve kuyunun toprakla örtülmesine..

Keçinin böylece gömülmesine karar verilmiş.

Ve başlamışlar kuyuya kürek kürek toprak atmaya.

Tepesinden aşağıya toprak yağan keçi keçi her seferinde silkiniyor..

Silkindikçe de..

Sırtından aşağı kayan topraklar ayaklarının altında birikiyormuş.

Biriken toprak sayesinde de keçi de yükselip duruyormuş..

Toprak döküldükçe yükselmeye devam etmiş..

Yüksele yüksele…

Keçi, sonunda kuyudan aydınlığa ve düzlüğe çıkıvermiş…

***

Hayat ve elbette siyasal hayat, ülkeleri de kişileri de kimi zaman çıkmazlara sürükler..

Kimi zaman da kör kuyulara iter...

Umutlar söner güvenilen dağlara karlar yağar.

Hatta diri diri gömmeye kalkanlar olur.

Ama tepeden aşağıya boca edilen toprak ülkeleri de bireyleri de yükseltebilir..

Bütün mesele pes etmemektir..

Sabırla, inatla, kararlılıkla dimdik ayakta durabilmek..

Ve günü geldiğinde de üzerinize atılan toprağı silkip aydınlığa doğru yürümektir.