Hava buz gibi, terör korkusu insanları evine kilitlemiş, yine de 10 binin üstünde seyirci var TT Arena Ali Sami Yen tribünlerinde.
Hepsi coşkulu, dillerde ‘İzmir Marşı.’ Yüksek ritimde söylüyorlar hep beraber altını çize çize; “Yaşa, Mustafa Kemal Paşa yaşa...”
Takım da tribünlerin bu havasından etkilenmiş olacak, daha ilk düdükle Akhisar’ı süratiyle yordu.
İzmir Marşı’nın hızıyla oynuyorlardı, Akhisar ise Mehter Marşı gibi iki ileri, bir geri...
Henüz çift haneli dakikalara geçilmemişti ki ‘adam yokluğu’nda formayı kapan Semih, Sneijder’in yaptığı ters ortayı kafayla uzak kale direğine göndererek gol perdesini açtı.
1-0 daha da ateşlemişti Arena’yı. Tribünde taraftar, ‘İzmir Marşı’nı ‘hızlandırıyor’, sahada Bruma, arkadaşlarını seri oynamaya yönlendiriyordu. Onun bu coşkusu gole de dönüşecekti elbet. Podolski’yle verkaça girdi, kalecinin altından skoru perçinledi. Hemen ardından bu kez Sneijder - Podolski ortak yapımı gol geldi. İkisinin de ayağına top yakışıyor. Verkaça girdiler; Poldi vurdu, kaleci çeldi, Yasin yetişti. Belki gol Yasin’e yazılacaktı ama bu gol Wes-Lucas eseriydi.
Ve yine Bruma... Bu kez ceza alanın çaprazında topla buluştu. 10 metre içinde galiba 5 Akhisarlıya bastı çalımı, köşeyi gördü: 4-0. e daha birçok pozisyon. Sağdan Yasin, soldan Bruma, göbekten Sneijder, ileri uçta Podolski ve onlara servis yapan Selçuk - Josue hep oyunun içindeydi.
İkinci yarıda doğal olarak tempo düştü. Yine de G.Saray istediği zaman oyunu hızlandırıyordu. İşte bu aralıklarda son bölümde oyuna dahil olan Rodriguez ceza alanına girdiği anda biçilince verilen penaltı kaptan Selçuk’la gole dönüştü. Maçın gol perdesini ise kulübeden gelen bir isim Sinan kapayacaktı; Sneijder’in attığı pasa gelişine vurarak: 6-0.
Sonuçta onca eksiğe rağmen ‘ben de varım’ dedi G.Saray; hem de yılın en farklı galibiyetiyle... Taraftarın ‘Atatürk’ vurgusu da maçın rengiydi; sözün özü Sarı - Kırmızılı caima için güzel bir gündü...