Şampiyonlar Ligi’nin her sezonki çıkmazındayız. Bir kulüp için mali açıdan en değerli maçlar neredeyse sezon öncesine itilmiş durumda. Haliyle sahadaki futbol da ‘olduğu kadar’ düzeyinde. Avrupa Şampiyonası biteli daha ay olmamışken kadrolar hiçbir yerde doğrulmamışken başka türlüsünü beklemek de haksızlık.
O yüzden Monaco da, Fenerbahçe de ‘elinden geldiğince’ oynadı. Üstüne sakat, izinli ve cezalı yağmurunu da hesaba katarsak belki de bir daha sahada yan yana hiç göremeyeceğimiz iki 11 vardı. Buna rağmen görece iyi maç oldu. Kaydını düşelim. O yüzden kaygı verici olan sahadaki oyundan ziyade tribünlerdi. Bu mevsim için çok beklentili olmamak gerek ama kale arkalarındaki derin boşluk eğer kalıcı olursa ülkenin en çok seyirci çeken takımlarından biri de dökülecek.

İşi bozan gol
Biz gene de maça bakalım. Sahada pasaportunda hücum yazan sadece iki buçuk oyuncu vardı Fenerbahçe’de. Emenike, Fernandao ve Salih’in hücumcu yarısı. Gene de göründüğünden daha üretken daha tumturaklı çıktılar. Bu kadar defansif oyuncu varken o saçma golü yemeseler her şey süper gidecekti. Yenilen saçma gol işi bozdu. Monaco’nun kaleyi bulan ilk şutu ağları buldu ve devre arasına giderayak moralleri düşürdü.
İkinci yarı sanırım takımı gaza getirecek hareket noktası ilk yarıdaki iyi oyun olur, ona bağlı kalmak önemli diye düşünüyorduk. Tersi oldu. İlk yarı boyunca bulamadığı pozisyonu ilk beş dakikaya sığdırdı konuk ekip. Neyse ki devamı gelmedi. Tersine Wiel’in güzel ortasına Emenike öyle enfes vurdu ki, mazideki bütün hesabı kapattı. Sahadaki en iyi adam olduğu herkes tarafından teyit edilecekken de oyundan çıktı! O sakatlıktan olabilir, ama Salih de bayağı iyiydi. O da çıktı! Buna rağmen oyun üstünlüğünü hiç bırakmadı Sarı-Lacivertliler. Maçın sonuna dek gol arayışını da.
Aslında bu oyuna daha iyi bir skor layıktı. Gene de galip gelmek önemli.