Nereden nereye geldik?

Uzun zaman önce değil, yakın yıllarda politikacıların dilinden düşmeyen, siyasete yön veren bir kuralı, koşulu anımsatan üç sözcükten ibaret bir soru bu.

\n\n\n

Bu soruyu ve yanıtı anımsamadığımız gibi…

…geçmiş yıllarda sosyal, ekonomik, politik onca sıkıntıya karşın ülke çağdaşlığa yönelmeye çabalarken bugün, aydınlanmanın değişmez kuralı laikliğin nimetlerini ters yüz ederek geriye doğru dümen kırmamızın özeti olan, üstelik geçmiş yıllarda parti liderlerinin, siyasetçilerin dilinden düşmeyen şu sloganı da anımsamıyoruz artık:

“Camiye, kışlaya, okula siyaset girmeyecek!”

Dedik, dediler ama:

Bu sloganı ilk kez bir partinin genel başkanı ve başbakanı (Süleyman Demirel) bir bayram sabahı makam arabasıyla gittiği Hacı Bayram Camii’nde bayram namazı kılarak yıprattı.

2002’de tek başına iktidara gelen RTE ve partisi ile siyaset camiye girdi.

Başbakan, cami avlularında siyaset konuştu. Siyasal kimlikle dinsel görev yapacak imamlara olanak sağladı. Uygulamalar yaptı.

Diyanet İşleri Başkanlığı’na AKP eğiliminde açıklamalar yapacak, konuşacak bir başkan getirdi.

Okul değil, cami yapılmasına ağırlık verdi.

Şu kadar cami var yeterli değil mi içeriğindeki bir soruyu, “Az bile” diye yanıtlayarak kimi kentlerde, örneğin başkent Ankara’da eskisi yanında, elli metre aralığında ikinci cami yapılmasını teşvik etti.

Yetmedi, İstanbul gibi camileriyle zaten turistik görüntü veren bir kentte olanlar yetmiyormuş gibi, daha pek çok görkemli camiler yapılmasına önderlik etti.

Sağcı iktidarlar sayesinden camiler ülkesi durumuna geldik.

***

Askerin siyasete asla karışmamasını öngören Atatürk’ün koyduğu ve koruduğu kural sayesinde kışlaya siyaset girmedi.

Ama RTE bu kuralı da yıkıyor...

Siyasetin girmesini sağlamayı amaçladığı kışlada subayların seçimlere katılmalarını, askeri okul öğrencilerinin oy kullanmalarını, hatta seçilme yaşını 18’e indirerek milletvekili olmalarının önünü açacak anayasa değişikliğini Meclis’e sundu.

Kışlalarda, askeri okullarda seçim zamanları dışında da siyasal tartışmalara olanak sağlayarak ordu bünyesinde politik bölünmelere kapıyı aralıyor.  

***

Okullara gelince, gerçeği yinelemeye ne hacet!

Mal meydanda.

4+4+4 uygulamalarıyla dinsel siyaset eğitim alanında.

Kuran ve peygamberin hayatı sözümona seçmeli ders ayağına yatarak okullarda dindarlar ve laikler diye bölünmeyi sağladı.

Böylece okullarda dinci siyasetin temelini attı.

***  

Kılık kıyafet özgürlüğü adı altında sokaklarda kara çarşaflı kadınlar….

Giderek çoğalan takkeli erkekler… Yöneticilerine yaranmak için cumaları namaza koşan memurlar…

Tarikatları, şeyhleri, mütedeyyin insanları ziyaret eden oy derdine düşmüş Atatürk’ün partisinin son genel başkanı…

AKP iktidarının dini siyasal alanda sömüren icraatına ses çıkaramayan cumhuriyet partileri ve yöneticileri…

…saymakla bitmez gericiliğin kanıtları...

Elbirliğiyle çağdaşlığın, laik anlayışın canına okudular.

Slogan da değişti: “Camiye, kışlaya, okula siyaset girmeyecek” gitti..

Geldi, yerleşti; “camide de, kışlada da, okulda da siyaset” sloganı!

Hayırlara vesile olmayarak!