Aylar zor geçiyor desek de geçiyor. Şair Turgut Uyar yaşasaydı o da şöyle derdi:

“Eylül toparlandı gitti işte;

Ekim falan da gider bu gidişle...”

Evet, zaman akıyor... Covid-19 her yeri, herkesi kuşatıyor. Araya başka sorunlar da giriyor. Çare mi?

Çare önerisi ressam, şair Mehmet Kıyat’tan geliyor: “İki kere iki dört/Bizi/Şiirimiz kurtaracak sonunda/Dağlara/ Dağlara vuracak ışığımız/Sevinçle/Kol kola çıkacağız bu yokuşları/Genç kanımızda/Yeni umutlar çoğalacak/Bizi/Direnç kurtaracak sonunda”.

Mehmet Kıyat’ın şiirinde dediği gibi direnç kurtaracak bizi. İşsizliğe, adaletsizliğe, pahalılığa olduğu gibi Covid-19 hastalığına karşı da direnç, gerekli ve zorunlu.

Ekim bize öncelikle Türkiye Cumhuriyeti’ni getiriyor. Bundan güzel gün olur mu? (Cumhuriyetimizi 29 Ekim’de yazacağım.)

Hayvanları Koruma Günü

Ekim bize sonbaharı ve birçok önemli günü de getiriyor... Bunlardan biri Hayvanları Koruma Günü. Hayvanlar ki en yakınımızdaki canlılar. Onların tarihsel kahramanlıklarını öğrenmek için Uygarlığı Değiştiren 100 Kedi ile Uygarlığı Değiştiren 100 Köpek adlı kitaplara (Sam Stall, çev. Ayşen Anadol, Can Yayınları) bir göz atmalısınız. Elbette onların da yaşam hakkı var. Onlar, kişisel mal mülk eşya değil, yasalar karşısında duyguları olan canlılar. İnsana en yakın dostlar, arkadaşlar. Bunun için seviliyorlar. Onları sevenlerin 200 yıllık mücadelesi sonunda uygarlık haklarına kavuştular. 4 Ekim onları sevdiklerimizi gösterme; dışlayanlara, eziyet edenlere de uyarı günü olmalı!

Paris’te Asniere Evcil Hayvan Mezarlığı, 1898 yılında ilk kurulan, 50 bin dolayında hayvanın gömülü olduğu bir yer. Kimi kahraman hayvanların heykelleri bile var. Örneğin Barry’nin. 40 kişiyi donmaktan kurtaran kahraman Saint Bernard köpeği Barry’nin.

Patiler grubu

Akıllı telefonların yaşama katılmasıyla bizim mahallemiz genç, çalışkan muhtarımız Aslı Hanım’ın öncülüğünde birçok WhatsApp grubuna kavuştu. Mahalle Birimi, Yeşili Koru, Patiler Grubu gibi... Dileyen istediği gruba üye oldu. Her birinin alanı, amacı ve işlevi farklı. Böylece grup üyeleri mahalledeolupbiten her şeyi anında bu gruplardan öğrendi. Kendi bilgilerini paylaştı. Bu yolla büyük dayanışma örnekleri yaşandı/yaşanıyor. Örneğin bir işe eleman aramadan, bir yakınına iş bulmaya ya da yoksullara giyecek içecek yardımı yapmaya varıncaya kadar birçok yardımlaşma sağlandı. Bu grupların çabasıyla evlere giren hırsızlar, kent suçu işleyenler yakalandı. Yaralı kedi ve köpekler iyileştirildi. Açıkta olanlara kulübeler yapıldı. Düzenli beslenmeleri, korunmaları sağlandı.

Her apartmanda birkaç kedi

Bizim mahallenin neredeyse her apartmanında birkaç kedi, birkaç köpek, sizi daha sokak kapısında karşılar. Bahçelerde küçük evleri vardır. Geçen yıllarda ben de yer yer beyazı olan simsiyah bir kediyle bahçe kapısında tanışmıştım. Bir süre bakışmış, sanki gözlerimizle anlaşmıştık. Gelip pantolon paçalarıma dolanmıştı. Dost olmuştuk.

O, her pazar sabahı bahçede karşıma çıkıyordu. Gözlerimin içine bakarak miyavlıyordu, bir şeyler söylüyordu, konuşuyordu sanki. Yani ilgi, sevgi, yiyecek istiyordu. Her pazar ona hazır mamalar aldım, iştahla yedi. İsgora adını verdim. Bazen alışverişe giderken benimle geliyordu. Konservenin kapağında kendi gibi siyah beyaz bir kedi fotoğrafı vardı. Onu görünce gülüyordu. Balık seviyordu. Birkaç dakikada bir kutuyu bitiriyor, sonra uykuya dalıyordu.

Bir süre hiç görünmedi, apartman görevlimiz onun sitemizin her apartmanını dolaştığını söyledi. Uzun bir ara olunca da “Çok yaşlıydı, ölmüş, sitenin uzak bir köşesine gömmüşler” dedi. Çok üzüldüm.

Her ekimde, Hayvanları Koruma Günü’nde İsgora aklıma gelir, kimsesiz kedileri düşünürüm. Kediler yalnız mıdır? Şiirini, öyküsünü yazanlara hayranlık duyarım. Hayvan sevmeyenlere de üzülürüm.