Bu başlı başına önemli bir konudur, ülkemizde de yaygın bir taraftarı vardır, o nedenle gündeme getiriyorum: Ülkeler komşu ve dünyadaki diğer ülkelerle ilişkilerinde, genişleyici (tabii özellikle toprak, sonra himayeci-ülkeyi güdüleyici) bir politika izlerlerse ne olur?
Uç noktada milliyetçi, işgalci, genişleyici, fetihçi anlayıştaki kesimden bir kısmı bayağı bayağı işgalci bir kafa yapısına sahipler. Bunlar mesela Suriye’ye bu kez ileride daha güçlü bir dönüşten söz edebiliyorlar şu sıralarda. AKP’nin Afrin vb. operasyonlarından sonra “Orada posta sistemimizi bile kurduk, artık geri dönüş yok” diyen AKP’liler bile gördüm. Bu Batı Suriye’ye yönelik operasyonlardan sonra AKP saflarında yaygın bir kanaatti!

Her şey 2012’de başladı
Nasıl olmasın ki!
Emevi Camisi’nde namaz kılacağız diyen bir anlayışın (2012, RTE) yaydığı cehalet sayılabilecek, olanaksız ve açmaz düşünce, geniş bir taraftar kitlesi bulmuştu! 2012, Suriye’deki rejimi çökertmek, Suriye’yi parçalamak ve şu veya bu şekilde bir etki sahası elde etmek için iktidarın tüm gücünü harekete geçirdiği, Şam’a karşı ne kadar örgüt varsa (kafa kesicilerden tutun daha ılımlılara kadar) desteklenmeye başlandığı zamanın başlangıcıydı!
Bu kez, geçen gün TV’de gündüz yapılan bir değerlendirme programında, AKP iktidarıyla iç içe, şimdi de bir araştırma şirketi kurmuş şahsiyetin sözleri, aslında kurumsallaşmış bir iktidar anlayışıyla, yönetim tarzıyla karşı karşı olduğumuzu gördüm. Bu, 2012’de başlayan politikayı ve bugüne kadar ki süreci de, bizim analizimiz olmaktan çıkarıyor.
Özetle: Ülkeler dünyada çıkarlarını en çoklaştırmaya çalışır. ABD ve Rusya gibi.. Türkiye de çıkarlarını Suriye’de en çoklaştırmak istedi ve istiyor, bu normaldir..
- Peki, bu emperyalist yayılma ideolojisi değil mi..
- Sizin düşünceniz böyle olabilir...

Ulus devletler çağı
Evet, benim düşüncem böyle. Ayrıca dünyada işgal, sömürgecilik dönemi biteli çok oldu. Ulus devletler çağıyla birlikte esas olarak sona erdi ve “yeni sömürgecilik” denen, bu kez ticaret, sermaye ihracı ve ekonomik üstünlüklerle ve en önemlisi, yasal yönetimler kurarak maddi ve manevi onları destekleyerek ilkeleri çıkarları doğrultusunda gütme dönemine geçildi.
Cumhurbaşkanı’nın Birleşmiş Milletler’de konuşmasını da gösterdiği İsrail’in yayılmacılığı haritası örneği ise bir anomalidir. Emperyalist özel askeri vb. himaye ile gerçekleşmektedir.
Rusya ile yapılan anlaşma “Suriye’nin toprak bütünlüğü ve siyasi birliği” konusunda bağlayıcı maddeleri ve açıklamaları, iktidarı akıl ve gerçekler kulvarına geri çekmiştir. Fakat henüz konunun başlangıcındayız.

Davutoğlu fiyaskosu
2012 Şam’a girme politikasının teorik mimarı Davutoğlu’dur. Ulus Yıkıcılığı Zamanları - Davutoğlu Hesaplaşması (2010-ikinci baskı) kitabım, ulus devletleri, çağını ıska geçer ve eski imparatorluk döneminin politikaları ve bakışı içinde hapsolan bu yayılmacı ve çıkmaz anlayışı eleştirir.
Sonrasında gelişen olaylar tüm bunları doğrulamıştır, Rusya ile yapılan anlaşma da, aslında 2012-2019 politikasını noktalamıştır. 2012 anlayışının gerçekçi olmadığını, imkânsızlığını göstermiştir.
Bu anlayışı tam noktalamış mıdır, söyleyemem..
İşgal, toprak edinme biçiminde değil, ama güdüleme, himayeci bir bölge yaratma konusunda politikaların, anlayışların sahneye çıkmasını seyredebiliriz.

***

Bu konuyu bir başka bağlamda sürdüreceğim. Çünkü başa döndük, aslında bir iflas politikası yaşadık ve bunun bedeli, maliyeti ülkeye çok büyük oldu..

Alman emperyalizmi
NOT: Alman Savunma Bakanı’nın “Bölgeye uluslararası bir güç yerleştirelim” önerisi, bölgeye tam bir başka emperyalist müdahalenin dışavurumudur. Bakan, Suriye’nin parçalanmışlığını süreklileştirmek ve aradan bir destekledikleri bir devlet üretmek için çırpınıyor. Bir askeri birlik bile hazırlamış. Bu birliği uzaya gönderebilir. Neyse ki Alman Dışişleri Bakanı bu görüşü savunmadı.