Elektronik posta çıkalı, belki çoğumuz artık kâğıt kalemle mektup yazmaz ve almaz olduk. Ama yine de posta kutumuzda faturalar, uzaklardan gönderilmiş bir kartpostal, kimi zaman da kalem kâğıttan vazgeçmemiş insanların mektuplarını buluyoruz. Kitaplar, dergiler de postayla gönderilip alınıyor.

Posta işlerini yürüten kamu kurumunun eskiden beri iyi işlediği söylenemez ama hani başarıları yere göğe konamayan son dokuz yılın iktidarının bu konuda da bir düzelme sağlamış olmasını bekliyor insan. Ama nerde?

Yayımladığım dergiyi abonelerine ve yazarlarına posta ile gönderiyorum. 5 Eylül Pazartesi günü postaya verdiğim dergi, aynı hafta içinde İsveç’te yaşayan Demir Özlü’ye ulaşmış, sorun yok. Ancak yurtiçindeki adreslere nedense bir türlü ulaşamıyor. 5 Eylül’de Üsküdar’dan postaya verilen dergi aynı kentin yakın bir semtinde, Göztepe’de oturan Refik Durbaş’a, yirmi üç gün sonra 28 Eylül’de gidiyor. Derginin İstanbul’dan Ankara’ya, otobüslerin dört saatte gittiği uzaklığa gitmesi de yirmi günü buluyor.

Yalnız gönderilen postalar için değil yakınmalarım, gelen postaların durumu da aynı. Ankara’dan 13 Eylül’le 25 Eylül arası postaya verilmiş mektupların hepsi birden aynı gün geliyor. Mektuplar yolda birbirlerini mi bekliyorlar, anlamak güç.

Oysa Cumhurbaşkanımız geçenlerde, “Avrupa’nın iki sağlıklı ekonomisi Almanya ve Türkiye” demişti. Sağlıklı ekonomi Almanya’da, postaya verilen bir mektup, yirmi dört saat içinde ülke içinde varacağı adrese ulaşır. Çünkü gerçekten de sağlıklı bir posta sistemi vardır o ülkede.

***

Basınımıza son yıllarda tehlikeli bir eğilim iyice egemen oldu. İktidarın yaptığı başarılı işleri alkışlamada birbirleriyle yarışırlarken aksayan yönleri görmede toplu bir körlük söz konusu.

Ankara’dan Eskişehir ve Konya’ya çalışan hızlı trenler ne güzel değil mi? Ya Haydarpaşa’dan Gebze’ye gidip gelen banliyö hatlarına hiç bindiniz mi? On milyonu aşkın nüfuslu büyük bir kentin insanlarının önemli bir bölümünün sabah akşam işlerine gidiş gelişlerinde kullandıkları bu hatta çalıştırılan vagonlar neredeyse giderken yolda dağılacak durumda. İnanılmaz bir gürültü, sallantı, tangırtungurluk. O trenlerle her gün yarım saat, kırk beş dakikalık yolculuk tam bir işkence. Ama nerede bir zamanlar halkın arasında dolaşıp onların dertlerini haber yapan gazeteciler?

***

Birkaç yıl önce Turgut Çeviker, kısa bir süre Posta Kutusu adlı bir mektup dergisi yayımlamıştı. Bu derginin bir sayısında da Gültekin Emre’nin hazırladığı “Posta Şiirleri” adlı kitap armağan olarak verilmişti.

O kitaba bakıyorum da çağdaş şiirimizin hemen her ozanı mektup konulu şiirler yazmış. Bir mektubun çevresinde ne geniş dünyalar kurulurmuş, ozanlardan öğreniyor insan. Özdemir İnce, bu duyguyu vurgulamak için olmalı, “bir mektup özgürdür her şeye benzeyebilir” demiş şiirinde.

Beklediğim mektup geldi, yollardan,

Bana Cennetimi taşıyan mektup,

Kuyumda boşalan kovalar dolup,

Çiçekler döküldü altın dallardan.

\t\t\t(Ceyhun Atuf Kansu)