Haydarpaşa Garı çocukluğum, gençliğim... Haydarpaşa Garı Nâzım Hikmet, Sait Faik, Yaşar Kemal, Selim İleri, Haydar Ergülen... Haydarpaşa Garı şiirimiz, öykülerimiz, romanlarımız, tiyatromuz, edebiyatımız, insan manzaralarımız... Haydarpaşa Garı hasretimiz, özlemimiz, kavuşmalarımız, ayrılıklarımız, yollarımız, günlerimiz, direncimiz... Haydarpaşa Garı Anadolum, Türkiyem...

Nâzım Hikmet
Haydarpaşa garında
1941 baharında
saat on beş.
Merdivenlerin üstünde güneş
yorgunluk ve telaş
Bir adam
merdivenlerde duruyor
bir şeyler düşünerek.
...
Denizde balık kokusuyla
döşemelerde tahtakurularıyla gelir
Haydarpaşa garında bahar.
Sepetler ve heybeler
merdivenlerden inip
merdivenleri çıkıp
merdivenleri tutuyorlar.
(Memleketimden İnsan Manzaraları)

Sait Faik
Merdivenleri indim. Vapur Kadıköy’ünden kalkmış geliyordu. Arkama dönüp Haydarpaşa istasyonuna bir daha baktım. Kocaman kapılarından önüne kırmızı yeşil fenerli, birbirini kesen demiryollu, düdüklü, trenli, meraklı, düşünceli, perişan, aceleci, birbirini bulmaya çalışan bir âlem vardı. Her gün yüzlerce tren, binlerce insan getiriyor binlerce insan alıp gidiyordu. İstasyon kapıları durmadan insan alıp insan veriyordu. Bir yerlere kadar gitmiş, bir yerlerden dönmüş gibiydim. Ölesiye yorgundum... (Haydarpaşa)

Yaşar Kemal
Ver elini gurbet türküsü… Ve burası Kadıköy İskelesi, ve burası Haydarpaşa Garı, Haydarpaşa’ya siyah, sağlam, durmuş oturmuş, çirkin taşlarına kar yağıyor. Kadıköy’ün denizine kar yağıyor. İnsanlar üst üste, insanlar birbirlerine abanmış, vapurdan çıkıp vapura biniyorlar. Paltolarına, gocuklarına, kürklerine sarılmışlar. Trenden inip trene biniyorlar. Kadıköy İskelesi, Haydarpaşa Garı binbir ayak. İnsanların üstüne kar yağıyor. Saat sabahın yedisi. Ve güzelim İstanbul bilcümle sivri minareleriyle kar altında. İstanbul üşümüş, İstanbul büzüşmüş soğuktan. İstanbul ellerini koynuna sokmuş. Ve Kadıköy İskelesi’nin denizinde bir sıra kayık ve kayıkların içinde kayıkçılar. Omuzlarında İstanbul’un karı. Kadıköy’den Haydarpaşa’ya götürmek için yolcu bekliyorlar. (Ölümden Kaçan Adam)

Haydar Ergülen
İstanbul’un kapısı hâlâ Haydarpaşa’dır. Bir şehir nereye kapı açar, bir şehrin neresinde kapı açılır diye aklınıza getiriyorsanız, Haydarpaşa’da akla karar kılmanız kaçınılmaz olacaktır. Trenden inersiniz, gar binasından geçersiniz ve merdivenlerde bir an durup bakarsınız, işte o an kapıdan geçtiğiniz andır, size uzaktan bakan biri, bu şehre kaçıncı kez geldiğinizi, kaçıncı kez o kapının hayatınızın bir sınırı olarak ardınızdan kapandığını anlayabilir. O kapının ardında birçok şehir duruyorsa da, onların arasında biri var ki, bu şehre kaptırdıklarınızı kolay kolay geri alamaz. Fakat kahrından da yıkılmaz, bir anne gibi kızlarını ve oğullarını gurbete göndererek yaşayacağını bilir, bağrına taş basar, oturur. (Şiir ile Ankara)

***

İhale yasalarını isterlerse bin kez daha değiştirsinler... Bu kez oldubittiyi kabul etmeyen... Hukuksuzluğa, yalana ve talana “HAYIR” diyen... “Haydarpaşa Garı İstanbullularındır, tarihimizdir, edebiyatımızdır, vicdanımızdır” diyen bir irade...
Bilmem anlatabildim mi!