\n\n\n

Bir hafta değil! Topu topuna iki buçuk gün ayrıldım Türkiye’den, Venedik Bienali’ne gidebilmek için! Dün akşam İstanbul’a dönerken, THY uçağında, Türkiye gazetelerini kucağıma alıp baktığımda neye uğradığımı şaşırdım!

\n

Bu ne kin, bu ne öfke, bu ne şiddet! Bu ne düşmanlık! Ölmeye ve öldürmeye hazır insanların ülkesine geri dönüyordum sanki… İki olasılık vardı:

\n

1) Ben yokken ülkede savaş çıkmıştı ya da doğal afetler birbirini izlemişti.

\n

2) Her zamankinden farklı bir durum yoktu, sadece alışkanlığımı kaybetmiştim! İki gün bile Türkiye haberlerini izlememek, sadece Bienal’le ilgilenmek, “başka dünyalar mümkün” düşüncesini içime yerleştirmişti. Yaşanan şiddeti kanıksamaz olmuştum!

\n

Birinci varsayım yanlıştı: Savaş ya da doğal afet değil, önümüzdeki pazar seçim vardı, hepsi bu! İkinci varsayım ne acıdır ki doğruydu!

\n

***

\n

Kavgadan, hakaretten, gerilimden geçilmiyor... Başbakan’ın giderek arttırdığı şiddet dozu insan yaşamını yok saymaktan hakaretlerin en ağırına; gazetecilere, işadamlarına uzanan tehditten çevresine saldığı korkuya, inanılmaz boyutlara ulaşıyor… Kucağımda duran sözcükler “Edepsiz! Alçak! Ahlaksız!”, “İçlerinden biri kalp krizinden gitmiş” genzimi yakıyor… Kucağımda yalaka basının methiyeleri utancımı büyütüyor…

\n

Beni en ama en çok güldüren ise seçime 9 gün kala darbeci Evren’in ifade vermeye çağrılmış olması! Günaydııııııııııııııııııııın! 9 yıl boyunca değil, 9 gün önce! Hiçbir padişah tebasını bunca aptal yerine koymamıştır!

\n

***

\n

Durdurun bu uçağı, gerisin geriye Venedik’e dönmek istiyorum! Dün açılan dünyanın en büyük ve en köklü sanat sergisi Bienal’e… Derhal Türkiye Pavyonu’na gidip, Ayşe Erkmen’i bulmak ve ona “İmdaat! Yalvarırım Türkiye için de bir B Planı yarat!” demek istiyorum!

\n

“B Planı”, biliyorsunuz, Türkiye Pavyonu’nda yer alan Ayşe Erkmen’in eseri. (Bilmiyorsanız, cuma günkü Cumhuriyet’te yazıma bakın.) Venedik kanalından aldığı pis suları, rengârenk borulardan geçirtip kademe kademe arındırıyor. Mor borularda dolaşan kanal suyu, pembe borularda kireçten ve tuzdan arınıyor, mavi borularda değişime uğruyor, en sonunda pırıl pırıl içme suyu oluyor.

\n

İlk planı, (sonunda tüm ziyaretçilerin musluktan su alıp içmeleri) bürokratik engele takılınca, “B planı” uygulamış: Tertemiz içilebilir su yeniden kanala dökülüyor. (Bir itiraf - mühendis denetiminde ben o sudan içtim. Harikaydı. Gördüğünüz gibi hâlâ yaşıyorum!)

\n

Hayır uçak durmadı, geri dönmedi, Ayşe Erkmen’e ülke için bir B planı ısmarlayamadım. Venedik Bienali’ne önümüzdeki hafta yazılarımda döneceğim. Ama oradan ayrılmadan şunu vurgulamalıyım:

\n

Bu yıl Türkiye Pavyonu’na çok büyük bir ilgi olmasının nedeni sadece usta bir sanatçı, usta bir küratör (Fulya Erdemci) değil… Çok yönlü destek (Tofaş, Dışişleri Bakanlığı, Tanıtma Fonu)… Çözümleyici, işlevsel, deneyimli organizasyon (İKSV)… Mükemmel bir sergi kataloğu (Bülent Erkmen tasarımı, Edhem Eldem ve Gregory Volk yazıları, Yapı Kredi Yayınları)… Koca bienalin en ilgi gören, izleyicilerin kapıştıkları sergi çantası (Konstantin Grcic)… Tüm uluslararası eleştirmen ve koleksiyoncuları bir araya getiren buluşmalar…

\n

Dört bir yandan hepsi bir arada, bir bütün olarak düşünüldüğü için bu yıl Türkiye Pavyonu bunca ilgi çekiyor ve çekecek… Ah ben yine de bir iki açıklayıcı cümle içeren göze görünür bir pano olsun isterdim. Hani, sıradan bir izleyici de pavyona girdiğinde tüm kataloğu okumadan da anlayabilsin gördüğünü diye…

\n

Gelelim benim Türkiye için B planıma:

\n

Önümüzdeki pazar, korku, hakaret, şiddet, baskı, tehdit imparatorluğuna son vermek!

\n\n