- Tarkan, insanlar “sokak kedisi”, “sokak köpeği” diyor ya... Bana biraz dokunuyor bu tanım. Gerçekten sadece sokağın mı biz?
“Sokak kedisi” ya da “sokak köpeği” demek kolay geliyor belki ama gerçek bu değil. Sizler sadece sokağın değil, caddenin, mahallenin, şehrin kedisi, köpeği, kuşu... Yani hepimizin ortak paydası, ortak emaneti. Siz varsınız diye sokaklarımız canlı, güzel ve temiz. Sizler var diye şehirler nefes alıyor.
- Yani aslında biz olmasa şehir dediğimiz şey biraz eksik kalır, değil mi? Hem vebayı nasıl da uzak tutmuştuk değil mi Tarkan? Peki insanlar bize yeterince iyi bakıyor mu? Bazen bir kap su bulmak bile zor oluyor... İçine izmarit atanlar da var biliyorsun...
Bir kap mama, bir kap su, bir parça ekmek kırıntısı… Aslında size sunulan her küçük şey, insanlığımızın sınav kağıdıdır. Biz bu sınavda ne yazık ki çoğu zaman sınıfta kaldık. Sizi koruyamadık, çıkarılan ölüm yasalarına engel olamadık, verilen sözleri tutamadık.
- Demek ki mesele sadece yasa değil, biraz da vicdan, öyle mi? Bunlar kolay tartılar Tarkan! Çok gıcık oluyorum bizim size bunu anlatmamız gerektiği için... İnsanlar sosyal medyada paylaşım yapıyor ama sanki samimiyet hep yarım kalıyor. Sen ne dersin?
Bugün yine “yazıklar olsun” diyoruz. Her ne olursa olsun bir hatırlatma da yapıyoruz ki tarafımız belli olsun. İyiliğin tarafı. Şefkatin tarafı. Merhametin, sevginin, vicdanın tarafı.
- Peki, insanlığın tarifi sence nasıl yapılır? Anlatsana biraz... Figen var mesela, Miyase var benim tanıdığım iyi insanlar...
Bir kap mama, bir kap su, bir kap empati… Bir cesur yürek, bir çalışan beyin… Biraz samimiyet, bolca vicdan ve dürüstlük… İşte insanlığın tarifi budur. İşte hayvan haklarının gerçek özü budur.
- O zaman umudu kaybetmiyoruz. Belki bir gün bu günü gerçekten kutlarız, değil mi?
Ve umarım bir gün, 4 Ekim’i gerçekten “kutlayabiliriz.”
Ben Sarı. Bugün Tarkan’la hasbihal ettik. Bazen susmak olmuyor; çünkü bu dünyayı paylaşırken tarafımızı belli etmek gerekiyor. Benim tarafım belli: iyiliğin tarafı.
