Erdal Cindoruk: ‘En çok kendimi gözlerim’

Neredeyse yarım asırdır, tiyatro sahnesinde, beyazperdede ve ekranlar yer alan Erdal Cindoruk, kendi deyimiyle “demlenmiş” oyunculuğuyla Gönül Dağı dizisinin sevilen isimlerinden. Cindoruk’a dizinin başarısının sırrını sorduk.

- Gönül Dağı halk tarafından oldukça sevilen bir dizi oldu. Ayrıca konusu itibarıyla ekranlardaki diğer yapımlara göre sosyolojik farklar da içeriyor.

Anadolu insanını anlatıyor. Yani hemen yanınızdaki, uzak olmayan bir öykü... Bildiğimiz bir şeyi anlatmanın başarı şansı hep daha yüksektir. Biliyorsunuz ünlü yazarlar ilk hikâyelerinde kendilerini anlatırlar. En başarılı eserleri de bunlardır. Kendinizden yola çıktığınızda daha başarılı oluyorsunuz. Türkiye’nin yüzde 90’ı Anadolu’dan. Ülkemizin batısında ekonomik olarak bir yere gelmiş insanlar bile bu bölgelerden. Hemen herkes Anadolu’yu yaşamıştır. Dizi de bunu anlattığı için başarılı.

- Oyunculuk da yaşla birlikte gelişen bir meslek sanırım. Ekranda sizi izlerken rolün kendiliğinden akıp gittiğini hiç zorlanmadığını görebiliyor insan. Oyunculukta bu seviyeye nasıl erişiliyor?

“Yaşla birlikte olgunlaşır” diyelim. Ancak oyunculuk özle alakalı bir meslektir. Nasıl anlatayım? En önemli şeylerden biri gözlemdir. Farklı insanları gözleyerek oyunculuğunuza katkıda bulunursunuz. Ancak bana göre sırf başkalarını gözlemekten ibaret değildir. Özünüzü gözlediğinizde ortaya doğal bir oyunculuk çıkıyor. Pazarda alışveriş yaparken pazarcıyı gözlerim ama daha çok kendimin pazarcıyla nasıl konuştuğuma bakarım. En çok kendimi izlerim, kendimi gözlerim. Doğalı da o şekilde yakalarım.

- Aile hatta sülale boyu uzanan bir sanatçı geniniz var. Bunun nedeni nedir? Adana'nın havasından, suyundan mı? Yoksa aileye ilişkin başka bir gelenek mi var?

Bunun genle ilgili olduğunu da düşünebiliriz. Çok emin değilim ama... Ağabeyim Zafer Doruk, bir yazar. Ona bakarak farklı bir kafa yapısına büründüm. Sanatçı kişiliği esin kaynağım olmuş olabilir. Tiyatroya başladım, giderek ustalaştım, sonra yeğenim Caner Cindoruk da sanırım benden etkilenerek oyunculuğa başladı. Caner’in kardeşi Taner Cindoruk da oyuncu ve edebiyatçıdır. Aldığı ödüller de vardır. Adana’nın havasının, suyunun, sıcağının bu işte katkısı da var bence. O sıcak, bir bağrı yanıklık, isyan duygusunu geliştiriyor.

- Kurtlar Vadisi yayımlandığı dönemde bazı kesimler tarafından görmezden geliniyordu ama şu sıralar dizideki ince işçilik ve oyunculuk kalitesi özellikle sosyal medyada yeniden gündemde. Bugünden bakınca yapımın değerinin yeni yeni anlaşıldığını söyleyebilir misiniz?

Hâlâ yankıları sürüyor... Biz her şeyi çok eleştiriyoruz. Kurtlar Vadisi’ni o dönemde kendini farklı yerlere koymaya hevesli bir kesim eleştiriyordu. Çocukları mafyaya özendiriyormuş. Biz artık dizi konusu eleştirmeyi bir kenara bırakmak zorundayız. “Godfather”ı eleştiriyor musun? Hayır. Niye? O yabancı. Biz Kurtlar Vadisi’nden mafya öğreneceksek zaten vay halimize. Onu eleştirenler Müslüm Gürses’i de gençleri jilete alıştırıyor diye eleştiriyorlardı. Yıllar geçti, Müslüm’ü baş tacı ettiler, senfonilerle şarkılar söylettiler.

- 2020’de Bodrum’da kurduğunuz Ditto Oyunculuk Akademisi ile vizyonunuzu gelecek nesle de aktarma uğraşınız olduğunu görüyoruz.

Eşim Duygu Cindoruk’la birlikte kurduk. Bu bizim için çok değerli, bir misyon diyebiliriz. Duygu da hem mimardır hem de Şahika Tekant’ın öğrencisidir. Özden yola çıkalım demiştim ya, özümüzde tiyatro var. En iyi bildiğimiz yerden gençlere, çocuklara hizmet edelim dedik ve karar verdik Ditto’yu kurmaya. Böylece ilçeye kültür sanat anlamında bir katkı sunmuş olacaktık. Küçük bir stüdyosu, sahnesi olan bir yer kurduk.

Özellikle çocuklar için “Gelin sizi oyuncu yapacağız” gibi bir vaadimiz yok. Getirsinler çocuklarını sırf tiyatro değil, yaşama bakış açısından bir şeyler öğretelim istiyoruz. İyi bir izleyici nasıl olur, iyi bir insan, düzgün Türkçe konuşan insan nasıl olur onu öğretelim de oyunculuğu sonra düşünürüz. Zaten iyi oyuncu olmanız için donanımlı bir insan olmanız gerekir. Biz de onu vermeye çalışıyoruz.