Şeytan televizyonda!

Ekranın ortasında yer alan bir televizyon ve 70’lerin şiddet, savaş, güvensizlik görüntüleriyle tasvir edilen Amerika... Korkunun hüküm sürdüğü, şeytani tarikatların yoğunlaştığı bir dönemde “kaosu belgeleyen ve dehşeti evlere taşıyan” televizyonun aynı zamanda “iç huzuru” da oturma odalarına götürdüğü yıllar... Ve bu görüntüler eşliğinde tanıştığımız, 1971’de ilk kez yayın hayatına başlayan talk show programı Night Owls’un sunucusu Jack Delroy (David Dastmalchian)...

“Şeytanla Bir Gece”nin (Late Night with The Devil) birazdan televizyondan taşacak dehşetin sinyallerini veren girizgâhı buluntu korku türündeki filmin hikâyesinin ana çerçevesini oluşturuyor. Çünkü bu kenarlık, canlı yayında cehennemin kapısının aralayacak ana karakter Jack’in motivasyonunu da anlamamıza yardımcı olacak tüm emareleri bünyesinde barındırıyor.

Nitekim yayına devam ettiği altı yılda epey bilinir olan, pek çok ödüle adaylık kazanan ancak ne ödülleri kazanabilen ne de en büyük rakibi Johnny Carson’ın reytinglerine ulaşabilen Jack’in en büyük destekçisi eşi Madeleine’i de kaybetmesiyle hem kariyeri hem de yaşamı bir çıkmaza giriyor.

Halihazırda yalnızca nüfuz sahibi erkeklerin katılabildiği ve bir süre sonra şeytani bir örgütlenmeye dönüşen “The Grove”un üyesi olan Jack’in bu andan sonra açmaza giren programının akıbetiyle karanlık güçlerle anlaşma yapacağını düşünüyoruz. Ancak Jack, “şeytanla işbirliğini” bir adım öteye taşıyor ve reyting uğruna her şeyin mübah olduğu televizyon programlarının müthiş bir hicvini sergileyerek şeytanın ta kendisini programa davet ediyor.

KORKU GÖRÜNÜRLÜK KAZANIYOR

1977 yılında, Cadılar Bayramı’nda gerçekleştirilen ve felaketle sonuçlanan bir televizyon programına ait buluntu görüntülerin süslediği filmde Jack’in uzun bir aradan sonra Night Owls’a dönüşüyle öykünün korku öğeleri görünürlük kazanıyor. Program yayından kaldırılmasın diye ölülerle iletişim kuran bir adam, bir hipnozcu, bir parapsikolog ve bir iblis tarafından ele geçirildiği söylenen ürkütücü Lilly’yi yayına davet eden Jack’in program görüntüleri 70’ler estetiğinde, renkli olarak betimlenirken; reklam aralarında sahne arkası çekimler siyah beyaz resmediliyor.

Avustralyalı yönetmen kardeşler Cameron ve Colin Cairnes’in bu stilistik seçimi bizleri televizyon programından oluşan öykünün bütünüyle seyircisi konumuna yerleştirirken filmin canlı atmosferini daha da güçlendiriyor.

Gerçekten de kısa bir süre sonra Lilly aracılığıyla yayın tarihine damga vurmaya çalışan ve şeytanı canlı yayına davet eden Jack’in filmin biyografik önsözünde öğrendiğimiz motivasyon araçları birer birer açığa ve yaratıcıların, televizyon ve talk show programlarına yönelik bakışı da gün yüzüne çıkmaya başlıyor. 1973 tarihli klasik The Exorcist’in tonunu hissettiren ve üstelik şeytani ele geçirme konusuna yaklaşımıyla türü ciddiye aldığını da kanıtlayan film böylelikle şöhreti, bunun için feda edilenleri ve reyting sınırsızlığını alaycı bir yaklaşımla yeriyor.

Jack bir yandan geçmişi ve geleceği tarafından ele geçirilmiş bir Lilly’ye dönüşürken ve kariyerinin üzerinden enkazı kaldırmaya çalışırken David Dastmalchian nefes kesici bir yorumla hem kurgusal hem de gerçek kariyerini parlatıyor. İyi ile kötü arasındaki çizgilerin silindiği ve şeytana hizmete dönüşen program sunuculuğunun doğaüstü bir kaosa yol açtığı anda filmin kurguda sorunlu ancak ekranın ötesinde oturan bizler için psikedelik bir anı canlandıran finaliyle şaşırtıcı bir deneyim yaşanıyor. 

“Şeytanla Bir Gece”, yaratımında yapay zekânın kullanılması ve yüzyılın grevinin tam bu yüzden ortaya çıkması nedeniyle tartışmaların ortasında bırakılan ancak gölgesinde kalamayacak kadar göz kamaştırıcı bir sunuma sahip, şeytani, iğneleyici ve bir o kadar da eğlenceli bir film. Ekrandan taşan bu dehşetin sizi yakalamasına mutlaka izin verin!

Puanım: 7.5/10

Başak Bıçak - basakbicak@gmail.com