Çemberde koşan fareler gibiyiz

Harun Can’ı 80’li ve 90’lı yılların çocukları, çizgi film kahramanlarının sesi olarak tanıyor. TRT döneminin unutulmaz pek çok çizgi kahramı onun sesiyle hayat buldu; Voltran’dan Golcü Tsubasa’ya, Ağaçkakan Woody’den Susam Sokağı’na her yerde o vardı. Harun Can şimdi de rock grubu “Korkuluk” ile “Bir Hayvan Yaratmak” albümünü yayımladı. Ama hikâyeleri çizgi filmlerdekilerden çok farklı. İşte anlattıkları...

- Kimdir Harun Can?

- Tiyatrolar gününde 27 Mart’ta 1980 yılında doğdum. Henüz altı yaşımda bir sinema filminde oynayarak bu dünyaya girdim. Sekiz yaşımda TRT Ankara Radyosu Çocuk Kulübü’ndeydim. İlk eğitimimi burada aldım. Ecder Akışık, Rüştü Asyalı, Sungun Babacan, Selma Yeşilbağ ve daha pek çok değerli sanatçı tarafından yetiştirildim. Radyoya girmemle birlikte Radyo Tiyatrosu ve Çocuklarla Başbaşa programlarında görev almaya başladım. Bu sırada TRT seslendirmelerine de katıldım, oyunculuk da yaptım. 1996-1997 yıllarında yine TRT bünyesinde “Çocuk Haber”de haber spikeriydim.

- “Tiyatrolar gününde doğdum” dedin, konservatuvarda da oyunculuk bölümüne gitmen tesadüf olmamış.

- Hacettepe Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Oyunculuk Bölümü’nü kazandım. Cüneyt Gökçer, Bozkurt Kuruç, Erdal Küçükkömürcü, Cihan Ünal ve daha pek çok değerli sanatçının tecrübesinden faydalanma imkânı buldum.

- Seni tanımasalar da sesini unutmak mümkün değil. Hangi çizgi kahramanlara hayat verdin?

- O kadar çoklar ki... Küçük Golcü (Tsubasa), Voltran'ın yeni çevrimleri, Sailor Moon’daki karakterlerden Umino Gurio’yu seslendirdim. Beyblade’in başrolü Takao var. Woody Woodpecker’i hiç unutmam. Benden önce Alev Sezer konuşmuştu. Nur içinde yatsın. Woody bugüne kadar yaptığım en eğlenceli işlerden biriydi. Scooby Doo da var TRT’de yaptığımız. Ama Woody’nin yeri ayrı.

- Seslendirme, oyunculuk, spikerlik derken müzik ne ara sızdı hayatına?

Üniversite yıllarında müzik bir sığınak olmuştu. Ali Aziz Çölok ile Korkuluk’u kurduk. Fırsat buldukça da sahne alıyorduk.

- Henüz altı yaşından itibaren sahneler, seslendirme stüdyoları... Bu kadar küçük yaşta diğer çocuklardan farklı işler yapmak tuhaf bir tecrübe olsa gerek?

- Dev bir sırt çantam vardı, hayatım onun içindeydi. Okuldan çıkıp stüdyoya gidiyordum. Sıradan bir öğrencilik hayatım olmadı. Zaten yalnız bir çocuktum. Bu şarkıları yazma sebebim ne dersen, ittirilerek girdim sayılır müziğe. Yaşadıklarım, gördüklerim, anlatamadıklarım... Hep “yalnızdım” dedim ya, manevra yapma şansım vardı. Kimseye hesap vermiyordum, ailem de beni özgür bırakmıştı. Hayatı dövülerek öğrendim, her anlamda bu böyle. Dövülerek dövmeyi öğrendim. Zaten bu ülkede dövülmeyerek büyüyen çocuk yok, büyüyünce bunu söyleyen de yok! Herkes unutuyor.

- Grubunun adı “Korkuluk” ama tek kişilik bir grup gibi. Her şeyi sensin.... Neden?

- Grup da olsanız, aynı işe de emek verseniz herkes aynı rüyayı göremez. Sonuçta müzisyenler de profesyonel işçiler. Zaten bir müzik neferi olmak derdim olmadı, hiçbir yere de ışık götürmüyorum.

- “Korkuluk” isminin hikâyesi nedir?

- Korku sahte bir duygu, Sahte bir duygu için, sahte bir insan yaratıyoruz. Korumak için yaratılmış bir beden taklidi, benim için bu durum çok trajik. Ağlayabilseydim şarkı yazmazdım, ağıttır şarkılarım. Öfkeyle yaparım müziği. Çıkar için kimse öfkelenmez ama çıkar için herkes sevebilir. Müzik yapmaya derdimden başka sebebim yok. Korkuluk tek kişilik bir grup dediğin gibi, dinleyici olarak da kimseyi kucaklamak gibi aptal bir sevdam yok.

- “Bir Hayvan Yaratmak” ilk albüme ismini veriyor. Hepimiz hayvana döndük mü?

- Herkes sevdiklerini değiştirmeye çalışarak, yontmaya, köşelerini budamaya çalışarak onu ehlileştiriyor. Sistem zaten bize üniformalarını giydirdi. İyice hayvanlaştık, çemberde koşan fareler gibiyiz. O yüzden sistemin sıkıştırdığı beni dinler, her anlamda dövülen adam beni dinler, yalnız olanlar ya da yalnız kaldığını hissedenler dinler. Gerisini de boşver...