Cezasız kalan vahşetin romanı

Elçin Poyrazlar’ın yeni romanı Ecel Çiçekleri, kadını merkeze alan ‘domestic noir’ denilen bir polisiye türü. Roman, taşradan İstanbul’a taşınan ve sahte kimlikle Kurtuluş’ta bir apartman dairesine yerleşen iki kadının hikâyesiyle başlıyor. Daha sonra karşımıza romanın ana karakterlerinden biri olan, dedesinden ve babasından dolayı kendisi de aile mesleğini, yani polisliği seçmiş, işine tutkuyla bağlı bir kadın komiser, Suat Zamir çıkıyor.

Bir yanda İstanbul’un göbeğinde hadım edilerek öldürülmüş adamlar, yanlarına bırakılan taze beyaz kasımpatılar, kadın cinayetleri, diğer yanda seri katilin peşine düşen, cinayetleri çözmeye kararlı, kendini mesleğine adamış Suat Zamir. Ve onun etrafında onu zaman zaman kıskançlık, zaman zaman hayranlıkla izleyen erkek meslektaşları.

KADIN CİNAYETLERİ

Romanda öldürülenlerin çoğu erkek, ancak romanın merkezinde vahşice katledilen kadınlar ve kadın cinayetleri yer alıyor.

Ecel Çiçekleri, bir polisiye olarak son derece sürükleyici bir roman. Ancak, sadece okurların katilin kim olduğuna odaklandığı, baştan sona katili arayan bir polisiye roman değil, aynı zamanda sayıları gitgide artan vahşi kadın cinayetlerine ve bu cinayetleri işleyip sırf mahkemede kravat taktı diye hafif cezalarla sıyrılan erkeklere dikkat çeken, toplumdaki adalet ve adaletsizlik kavramlarını derinlemesine sorgulatan bir kitap.

HAKLILIĞIN SINIRI!

Okurken özellikle Komiser Suat Zamir’in bazı sözleri okuru derin düşüncelere itiyor:

“Birileri kan döküyor, başkaları dökülen kanın intikamı için kan döküyor. Kan kanı çağırıyor… Ne kadar kan akarsa bir o kadarı daha akmaya hazırlanıyor. Çok bilindik, binlerce yıldır değişmeyen bir döngü. Kan için kan. Bu döngüde doğal olmayan tek şey ise biziz. Uydurduğumuz yapay bir adalet anlayışıyla bir Kandan diğerine suçlu peşinde koşuyoruz. Her ölen masum mu? Ya da her öldüren suçlu mu? Ve adalet yerini gerçekten buluyor mu?”

Toplumdaki bu kanayan yaraya parmak basarken “Cinayetle suçlanan ama hüküm giymeyen erkeklerin listesi için güçlü bir yapay zeka lazımdı” diyor Suat Komiser. Bir katil olması gereken ancak yerine gelmeyen adaleti temsil edebilir mi? Ya da Elçin Poyrazlar’ın dediği gibi, “Haksızlığın sınırı nerede başlıyor ve nerede bitiyor?”

GAZETECİLİK REFLEKSİ

Aslına bakarsanız roman o kadar gerçekçi bir dille yazılmış ki, okurken zaman zaman kurgu bir hikâyeyi değil de günlük bir gazetenin üçüncü sayfa haberlerini okuyor hissine kapılıyorsunuz.

İşte, uzun yıllar Cumhuriyet ve Huffington Post’un da aralarında bulunduğu birçok köklü medya kuruluşunda gazetecilik yapmış olan Poyrazlar’ın kitabındaki en önemli unsurlardan biri de bu. Yani polisiye bir roman yazarken aynı zamanda gerçek hayatta yaşanan ve gazetelerde manşetlere taşınmış kadın cinayetlerini de bize hatırlatması.

Zira Poyrazlar Cumhuriyet Pazar ekinde Hilal Köse’ye vermiş olduğu röportajda da, “Gazeteciliğin verdiği refleksle, kadınlara yönelik şiddetin arka planıyla bir cinayet kurgusunu birleştirmiş oldum” diyor.

Polisiye bir romanda kadın karakterlerin ağır basması da alışılmadık bir durum. Hatta bu karakterlerin çoğu zaman yapılanın aksine “kurban” rolünden çıkarılmış olması daha da nadir bulunan bir durum.

Elçin Poyrazlar’ın betimlemeleri de hem polisiye hem de edebiyat sevenler için çok doyurucu. Kendinizi gerçekten orada hissediyorsunuz.

Ecel Çiçekleri / Doğan Kitap / 332 s. / 2021.