Cizreli öğretmenden mektup: İnsanlığımdan utanıyorum

Bianet’in haberine göre, ‘Yasakta bir öğretmen’ imzasıyla mektup kaleme alan ilkokul öğretmeni, 4 Eylül’den beri süren sokağa çıkma yasağının aniden yapılan anonslarla başladığını, yasağın ihtiyaçları karşılamak için dahi esnetilmediğini belirtti.

İsminin açıklanmasını istemeyen öğretmen, gazetelere ve diğer medya organlarına ulaşmaya çalıştığını, Cizre’de yaşananların medyada görülmediğini söyledi.

‘Cephane yok, siviller öldürülüyor’

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Başbakan Davutoğlu ve valiliğin gerçekleri söylemediğini ifade eden öğretmen, “Burada cephane yok, sivil insanlar öldürülüyor. Halk kendini korumaya çalışıyor. Gençler barikat kurmuş kendilerini korumak için. Evinin önünde oynayan çocuklar öldürülüyor” dedi.

Mektupta özetle şu ifadeler yer aldı:

“Cizre’ de altı yıldır görev yapan bir öğretmen olarak, insanlığımdan utanıyorum. 4 Eylül saat 20:00’dan itibaren yürürlüğe konan ve ‘güya benim can güvenliğim için’ sokağa çıkma yasağı yedinci gününde.

İnsanlığımdan utanıyorum. 21’inci yüzyılda devlet halkın yaşadığı yerlere toplarla saldırıyor.

İnsanlığımdan utanıyorum. Dünya 4.5G’yi kullanıyorken burada telefonlar kesik.

İnsanlığımdan utanıyorum. Yaralılar hastaneye götürülemiyor.

İnsanlığımdan utanıyorum. Cenazeler buzdolaplarında bekletiliyor.

İnsanlığımdan utanıyorum. Tüm Türkiye buna sağır, kör, dilsiz ve daha utanmam gereken onlarca sebep varken büyük bir patlama sonra, elektrikler kesiliyor. Acaba hangi öğrencim ya da ailesi öldü veya yaralandı.

‘Akrabasını polisin öldürdüğü çocuğa polisi nasıl sevdirebilirim’

Sokakta öğrencilerim soruyor; ‘Öğretmenim şu öldü ya da şunların evine bomba düştü biliyor musunuz’ diye. Ağlıyorum gözyaşlarımı içime akıtarak. Soruyorlar bizim suçumuz ne, biz ne yaptık ki’ diye.”

“Devlet yarın bana, bize diğer öğretmenlere diyecek ki; ‘Çocuklara vatan, millet, bayrak, polis sevgisi kazandırın’. Arkadaşı, akrabası, abisi, kardeşi öldürülen birine öldürdüğünü düşündüğü birini sevdirebilir miyim? Sevdirebilir misiniz?”

“Yazacak daha çok acı var. Karanlıktayım, karanlıktayız. Kimse var mı diye seslenmeyin. 140 bin insan var, insanlık adına yardım edin…”