Kapının önünde ayakkabılar!

Üsküdar’da ev arıyordum, manzarası güzel bir daire buldum, param yetmiyordu, annemden tırtıklarım diye göstermeye götürdüm. En üst kata çıkana kadar her kapının önünde çıkarılmış ayakkabılar. “Sen bu apartmanda oturamazsın, kapının önünde ayakkabılar, burası sana göre değil, köylü bunlar!” demiş, para mara vermemişti. AKP iktidarının bürokraside herkesi yavaş yavaş değiştirdiği dönem. Merkez Bankası Başkanlığı’na bankanın içinden Durmuş Yılmaz atanıyor. Kamuoyundaki ilk algı, Ankara Keçiören - Etlik civarındaki evinin önündeki çamurlu onlarca ayakkabı! Bir küçümseme ve dalga geçme durumu. Durmuş Yılmaz daha sonra o ayakkabıların tebrike gelen eş dost olduğunu anlatmaya çalışacaktır. Nereden mi aklıma geldi? Koronaya karşı önlemler içinde en önemlilerinden biri dışardan gelindiğinde ayakkabıları çıkarıp kapının önünde bırakmak! Asfaltın üstündeki lanet virüs saatlerce canlı kalıp ayakkabının altına yapışarak eve sızıyor. İçeri girdikten sonra eller yıkanacak. Sonra kolonya ister misiniz sesi kulaklarımızda, kolonyalanılacak. Tabii dışarıda giyilen kıyafetler de çıkarılıp havalandırılacak ya da yıkanacak. Ev kıyafetleri giyilecek. Evde pişmiş yemekler yenilecek ve tv’nin karşısına geçip TRT 2’den tiyatro seyredilecek. Şu ara sokağa çıkma yasağı koyduğunuz büyüklerin hepsi bunları yaşadı, hatırlıyor. 55- 60’lı yıllarda Türkiye’de herkes böyle yaşardı! Korona geldi, siz de böyle yaşamaya başladınız, ayakkabıları kapının önünde çıkar, ellerini yıka, sofraya öyle otur bakayım!