Öğrenmek

Hayatım öğrenmekle geçti.

Kendimi bildim bileli öğreniyorum.

Bundan şikâyetçi miyim?

Hayır.

Öğrenmek mi öğretmek mi diye sorsalar, hiç duraksamaksızın, öğrenmek derim.

Öğrenmenin nesini mi seviyorum? Sanırım her şeyinden çok, sürecini.

O süreç, tıpkı aşkta olduğu gibi, bilinmezlikler, güçlükler, keşiflerle doludur. Fakat yine tıpkı aşkta olduğu gibi heyecan vericidir.

Sonrası mı? Sonrası da güzeldir kuşkusuz.

Öğrendiğinizi uygular, tadını çıkarırsınız.

Fakat her ikisinde de heyecan, merak, keşif, az çok alışkanlığa dönüşmüştür…

                                                   ***

Bir şeyi öğrenmenin sonu var mıdır?

Benim için pek olmadı…

İlk gençlik yıllarımdan başlayarak yabancı diller öğrenmek bende bir tutku olmuştu.

Bir başka dilde, şiir, felsefe, roman okumak…

Bu amaca ulaşmam çok zaman aldıysa da, sonuçta, üstelik birkaç  dilde başarabildim bunu…

Fakat, yukarıdaki soruya dönecek olursam, hiç birini tam olarak öğrenebildim diyemem…

Ya da, hâlâ sürdürüyorum onları öğrenmeyi…

Yorucu da olsa, heyecanın sürmesi belki bununla ilgili. Yani öğrenmenin sürüyor olmasıyla.

Aynı şey kendi dilimiz Türkçe konusunda da geçerli…

Sonu gelmez, ama  hep heyecan verici  bir öğrenme süreci…

                                                    ***

Tutku duyduğum öğrenme alanlarından bir başkası müzik, bir öteki spor olmuştur…

Her ikisinde de  çok da başarılı olamadım, ama elden geldiğinde öğrenmeye çalıştım, öğrendim, öğrenmeye çalışmayı sürdürüyorum…

Orta okul yıllarımda çok değerli müzik öğretmenimizden keman dersleri aldım..Klasik Batı müziği türünde bir metot kitabı bitirdim. Fakat nedense onu sürdürmeyip bağlamaya geçtim… Onda da uzun saplıyla kısa saplı arasında kalarak çok başarılı olamadım… Fakat yine de, türküleri özlediğimde, hiç değilse kendi kendime ya da yakın eş dost arasında bir şeyler çalabiliyorum… 

Buna, bu yaz Foça’da değerli komşumuz, mühendis,öğretim üyesi  Dionisos kardeşimden  öğrenmeye başladığım buzukiyi eklemeliyim…Bağlamanın ve kuşkusuz mandolinin etkisiyle, kısa zamanda bir şeyler çalabilmek heyecan vericiydi… Elden geldiğince sürdüreceğim…

Piyanoyla ilginç sayılabilecek ilişkimden de söz edeyim… O kocaman şey beni hep korkutmuş, tuşlar üzerinde iki elin aynı anda uçuşan parmaklarına  ise hayranlık duymuşumdur…

Sonunda, hem de ileri bir yaşımda, öğrenmeye karar verdim…

Ve evet, öğreniyorum… Yüzlerce kez tekrar etme pahasına, şimdilik pek de zor olamayan parçaların üstesinden gelebiliyorum.

Hayata veda etmeden, parmaklarım henüz hareket edebiliyorken, tuşlardan bir Chopin sesi çıkarmaya kararlıyım…

                                            ***

Spora gelelim…

Futbolu, çalım yapmayı, şut atmayı, top takibini hiç beceremedim.

Ama uçmayı, kurtarışı sevdiğim için iyi bir kaleci olabilirdim…

Ortaokul yıllarımda gözlük takınca bu hevesim birkaç denemeyle sona erdi…

Yedek subaylıktaki  Malazgirt sürgünümde, yarım yamalak da olsa, kayak yapmayı zevk duyarak öğrendim…  Ama sonrasında sürdüremedim…

İyi yüzerim.

Birkaç yaz önce  rüzgâr sörfü öğrenmeye karar verdim ve düşe kalka da olsa iyi  kötü başardım…

Basketbol, voleybol, pinpon, hiç birinde usta olamadıysam da sevdiğim sporlardır…

Ve, evet, boks! Dövmek ya da dövülmek için değil, fakat denge, dikkat, çeviklik, ileriye ve geriye hareket ustalığıyla,  elden geldiğince öğrenmeye çalıştığım bir spor olmuştur… 

Bu sonuncusu, doğal olarak dansı çağrıştırıyor… 

Yaşamımın hiçbir döneminde kesintisiz dans etme şansım olmadı… Bu nedenle de bizim bazı halk danslarımızın yansı sıra sirtaki ,vals ve tango çalıştım, ama pratik yapılmayınca  öğrenilmeleriyle unutulmaları  bir oluyor…

Müzik ve sporun birlikteliği olarak dans etmek, harika bir şeydir! 

                                             ***

“Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir Şey Var” öğrendiklerimin özeti gibi, fakat öğretsel(didaktik) bir şiir değil, bir heyecan şiiridir. 

Başa dönerek söyleyecek olursam, öğrenmek ,tıpkı aşk gibi,  bir heyecan işidir…

YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi

Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten

Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne

Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa

Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır

Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını

Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin

Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara

Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine

Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına

İnsan balıklama dalmalı içine hayatın

Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar

Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın

Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu

Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle

Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı       

Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına

Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına

Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır

Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana