Özlemimi, kimi zaman “Rahatı Kaçan Ağaç”la, “Göçebe Denizin Üstünde”yle, kimileyin “Teknenin Ölümü”yle, “Ölümsüzlük Ardında Gılgamış”la dindirmeye çalışıyorum.
Yine de, insanı afallatan, meraka yönelten, akıl açan, hemen her seferinde bir düşünce buluşunda bulunan sohbetlerini özlemeden edemiyorum.
Melih Cevdet’i, 100. yaş gününde, Turgay Fişekçi’nin onun dizeleri, sözleri, düşünceleri arasında gezinen; Ayşegül Yüksel’in onun oyunlarının gizlerini aralayan yazılarıyla selamlıyoruz.
