Sesi hâlâ kulaklarda

Şilili devrimci komünist müzisyen Victor Jara, 1973’teki ölümü üzerinden 43 yıl geçtikten sonra, bugün yine hatırlanıyor. Çiftçi bir aileden gelen sanatçı Jara, ilk albümünü 1966’da yayımlamış ve besteleri ‘tehlikeli’ bulunduğu gerekçesiyle 11 Eylül 1973’teki faşist Augusto Pinochet cuntası askerî birliklerince pek çok sivil eşliğinde tutuklanarak, Şili Ulusal Stadyumu’nda işkenceye maruz kaldığı sırada elleri kırılmıştı. Pravda gazetesi muhabiri Vladimir Çernisev’in daha sonra aktardığına göre, işkenceler sırasında bile destek verdiği ‘Unidad Popular’ın ‘Venceremos’ şarkısını söylediği öğrenilen ve ibret için kopuk elleri stada asılan Jara, daha sonra da makineli tüfekle, kimi kaynaklarca 15, kimilerince ise 16 Eylül’de katledilmiş ve Santiago mezarlığına gömülmüştü.

Eşi tarafından ‘onurlu’ bir törenle, on binler eşliğinde yıllar sonra defnedilen sanatçı için daha sonra, yine eşi Joan Turner de Mara ve evlatlarının girişimiyle, adını taşıyan bir vakıf kurulmuştu. Sanatçının 30’ncu ölüm yıldönümünde ise Şili Ulusal Stadyumu’nun ismi Estadio Víctor Jara olarak değiştirilirken, ölümünden 31 yıl sonra da yargıç Juan Carlos Urrutia, emekli subay Mario Manríquez Bravo hakkında dava açmıştı.

Son olarak, Jara’yı öldürmekle suçlanan ve ilk defa hâkim karşısına çıkan eski asker Barrientos’un Şili’den kaçtıktan sonra 20 yıldır yaşadığı ABD’nin Orlando kentinde görülen davada, Santiago’daki stadyumda onlarca kişiyi katletmekle suçlanan 11 eski asker daha adalet karşısına çıkarılmış ve Jara ailesine 22 milyon dolarlık tazminat ödenmesi kararı alınmıştı. Jara’nın eşi Joan, “müzisyenin yaptığı müziğin tehlikeli bulunması nedeniyle katledildiğini” söylemişti.