Siz hangi Türkçeyle konuşuyorsunuz?

“İstanbullu Türkçesi duyamayan hasta olurdu; Nâzım Hikmet, gurbette geçirdiği yıllarda Azerbaycan’da çevresine İstanbullu Türkçesiyle konuşmasını öğrenenlerden bir dost grubu oluşturmuştu; onları dinlerdi!” diye bal şurup tadında anlatıyor İlber Ortaylı, İstanbul’un marka olarak konu edildiği Marka Konferansı’nda. Çırağan Sarayı’nda 2 tam gün sürecek konferansçıların yerli ve yabancı, evrensel değerler taşımasının yanı sıra benim bu konferanslarda en çok zevk aldığım taraf, içeriğinin yanında biçimin de insanı sıkmadan verilmesi. Yeni bir konferans, söyleşi dinleme biçiminin uygulanması ve öğretilmesi. Süreler belirli, aşmak yok, konuşmacılar bir kürsünün arkasında değil, sahnede koltukta oturuyor, arkada led ekran görüntüler, sorular dinamik, kimse bır bır bır anlatmıyor. Ve o zaman uyumaya değil, para verip dinlemeye geliyorlar! Neymiş bu İstanbul? Bir zamanlar insanların Beyoğlu’na çıkarken üstüne başına dikkat ettiği, birbirini itip kakmadan yol verdiği ve hatta balık tezgâhında arkada bekleyenlere kalmıyorsa, lüferlerin hepsinin alınmadığı bir İstanbul! Kentte Yaşam Kültürü köşemizi de bunun için açtık, İstanbul’da yaşıyoruz madem, İstanbullu gibi, kentli gibi yaşayalım diye, bunun için bekliyoruz, sizin de katkılarınızı. İlber Ortaylı dostum diyor ki, “Çok göç aldık akraba evlilikleri azaldı, giyim kuşam da iyi, yüzümüze bakılır oldu, ama ağızlarını açmıyorlar mı, dangul dungul!” 

Giyim kuşam demişken Ayşe Ege, Dice Kayek’in dünyanın pek çok başkentinde tekrarladıkları koleksiyonlarını anlattıkları konuşmayı da, videolar eşliğinde dinledim. Türk Lokumu, İstanbul, Topkapı gibi isimler verdikleri kıyafetlerin hepsi elde dikilmiş ve birer sanat eseri! Üzerine bir de İskender Paydaş’tan İstanbul’u anlatan şarkılar dinledim ki, üzerine bir konser yapmak gerekir. Tabii artık ne Kalamış’tan bir huzur alınıyor, ne Çamlıca Tepesi’nden İstanbul’a baktığınızda mutlu olunuyor, her yer beton olmuş, manolyalar, erguvanlar kaybolmuş binaların arasında. Yine de İstanbul bir aşk, İstanbul bir özlem, kanalsız olmak koşuluyla!