Tuğberk Selçuk'dan 'Anne Sütü' sergisi

30 yıldır bir çok sergiyi Ankara’lı sanatseverlere buluşturan Siyah Beyaz, İstanbul’da ilk defa, Tuğberk Selçuk’un üçüncü kişisel sergisi olan ‘Anne Sütü Mother’s Milk’ için 06 Kasım – 28 Kasım 2014 tarihleri arasında İstanbul’lu sanatseverlerle buluşuyor.

“Our Worst Dreams”, “Light Seyfullah” ve “Artist Collaboration” gibi farklı medyumlarda çalışılmış işleri izleyiciyle buluştururken, Selçuk, disiplinlerarasılığın altının çizilmemesinin lüzumunu sorguluyor.

“My Best Nightmares” (En İyi Kabuslarım) Selçuk’un çocuklukta oynadığı veya etrafında bulunan oyuncaklardan referans alarak çizdiği eskizler sonucunda yarattığı bir seri heykelden oluşuyor. Sergi Küratörü Renk Özer’in kendi arşivinden paylaştığı oyuncaklardan kendine tanıdık gelenleri yeniden modelleyen Tuğberk Selçuk, eski dostlarının görsel hafızasında bıraktığı izleri yeniliyor.

“Saberullah” adlı çalışmasında ise Selçuk, bir “ışın kılıcı” kabzasını yeniden kimliklendiriyor. Tarihi ve manevi olarak büyük ehemmiyet sahibi bir sembolle, çağdaş kültürün, geleceğin kurtarıcısına atfettiği kahramanlık alametlerinden birini birleştirerek, geçmiş ve geleceğin kahramanlarının kimliklerindeki benzerliklerini araştırıyor.

Renk Özer, Selçuk’un işlerini; “Kurumsallaşarak kendilerini soyutlayan bir lisan kullanmamayı tercih eden, görsel olarak sosyal kalmayı başarmış işler.” Olarak niteliyor. Özer’e gore; Tuğberk Selçuk’un işleri, kitlesel medyanın delici sembolizasyonunu kullanarak sergi alanında iletişim önceliğini seyirciye veriyor. Tuğberk Selçuk, sanatsal pratiklerinde takındığı eklektik davranış biçimi ile yarattığı kişisel görsel lisan üzerinden bir postmodernlik eleştirisi getiriyor.

Tuğberk Selçuk’un “Artistik İşbirliği” (Artist Collaboration) adlı eseri, Galerist,Küratör,Sanatçı ve küratör arasındaki ilişkiyi irdeliyor. 4 adet piston gücüyle hareket ederek halay çeken ellerden oluşan bir duvar kurulumu olan çalışma, kurumsal eleştiriye sorgulayıcı bir yaklaşım getirirken; Aynı zamanda Sanatın kurumsal mekaniklerinin çağdaş tandanslar tarafından nasıl dikte edildiğine dair bir not düşüyor.

Jotun’un desteğiyle kendi atölyesini bir sergi mekanı haline getiren Tuğberk Selçuk, atölye ve galeri mekanı ,üretim ve sergileme süreci gibi öncül artçıl sanatsal fazların benzerliklerinin izini sürüyor. Atölyenin, galerinin gayr-ı kurumsal yüzü olduğunu düşünen Selçuk, Jotun tarafından sağlanan Anne Sütü ile atölyesini kurumsallaştırak sergi sürecini üretimin bir parçası haline getiriyor.