Yan yana gittiler ayrı dönecekler...

Bu fotoğraf Büşra ve Çağdaş’ın son yolculuklarından... Yan yana gittiler ama dönemediler.

5 yıldır hiç ayrılmamışlardı. Mücadele etrafında şekillenen bir aşk yaşıyorlardı. Biraz gizli, açığa vurmadan, fazla belli etmeden. Sizinki ‘devrimci aşkı’ dendiğinde, alay ediyorlardı.

Yanyana geldiklerinde hep birbirlerine gülümsüyorlardı. Çoğu kez yüzleri kızararak. Çok fazla fotoğraflarına ulaşamadık. Elimizde kalan birkaç fotoğraftan bir tanesi bu.

Büşra, Gezi’de gözünden yaralanan Çağdaş’ı tedavi gördüğü hastanede bir an olsun bile yalnız bırakmamıştı.

31 Mayıs 2013’ün en ateşli saatleri. Beraber direnirken, polislerin attığı gaz fişeği Çağdaş Küçükbattal’ın gözüne girmiş. Taksim İlk Yardım Hastanesi’ndeler. Büşra Mete’nin yüzünde endişe, Çağdaş’ın eline sıkıca tutmuş, başında bekliyor. Hep böyle gördük onları.

2014’ün kışında Gezi’nin ilk 48 saatini anlattığımız “Gözdağı” belgeseli için Çağdaş’ın evine gittik. Çağdaş ev hapsindeydi. Büşra da yanında. Biraz sohbet ettik, biraz röportaj. İlk orada açık etmişlerdi sevgilerini. Büşra her gün Çağdaş’ın evine geliyordu. Desteğini hiç esirgemiyordu.

Bir fotoğrafları daha var. Bu sefer kalabalıklar içerisindeler. Gözdağı’nın ilk gösteriminden. Bir yıl önce başlarından geçenleri izliyorlar. Çağdaş hep mücadeleciydi. “Ölebilirim de” demişti röportajında. “Bırakmam, dönmem mücadelemden. Birçok arkadaşım yaralanıyor, ölenler var. Göze aldım.”

Büşra nasıl bir yaşam için beraber mücadele ettiklerinden bahsetmişti: “Ölümün olmadığı, devletin öldürtmediği.”

2014’ün Ekim ayında Kobani ile dayanışma için Kadıköy’de eylemdeydiler. Çağdaş yine gözaltına alınmıştı. Büşra da onun peşinden emniyete gitmişti. Telefonda “Korkuyorum, ya bırakılmazsa” demişti. Çağdaş uzun uğraşlar sonrası salıverildi. Kapıda birbirlerine sarıldılar.

Bir yıl önce bir yüzük göründü ikisinin de parmağında. Ne bir tören ne bir davet. Çağdaş’ın annesi, “Aralarında bir yüzük taktılar” dedi. Onlar hiçbir şey söylemediler.

Çağdaş HDP’nin İstanbul’dan milletvekili adayı oldu. Büşra da yanında, seçim çalışması yürüttüler.

Son fotoğraf da son yolculuklarından. Yan yana gittiler. Ayrı dönecekler. Büşra’nın bedeni bu yazının yazıldığı saatlere kadar toplanamamıştı. Çağdaş ise yoğun bakımda, kendisiyle her konuşana Büşra’yı soruyor: “Kötü bir şey olmasaydı, başımda beklerdi.”