İrfan Akalp'ten ‘Kuyulu Kahve’nin Yankısı’

Romandaki kadar olmasa da öykü alanında da toplumsal gerçekçi çizgide yeni yazarlar yeni eserler vererek bu dünyayı zenginleştirmeyi sürdürüyorlar. Bu isimlerden birisi de kısa süre önce Kuyulu Kahve’nin Yankısı (Arte Yayınları) adlı kırk iki öyküden oluşan kitabıyla okuyucularla buluşan İrfan Akalp.

İlgilisi bilir Kuyulu Kahve, Türk devriminin başladığı yıllarda, Ankara-Ulus’ta öncelikle Kuva-yı Milliyeci siyasilerin, askerlerin, yazarların ve sanatçıların buluşup görüştüğü tarihsel mekânlardan birisidir. Ne yazık ki, korunup günümüze taşınamamıştır. Kaybedilen bir başka mekân da bilindiği gibi Taşhan’dır.

Tam da bu noktada özellikle son yirmi yıllık süreçte, Ankara’yı Ankara yapan simgesel-tarihsel mekânları, eserleri yağma ve talandan koruma mücadelesinin öncü ismi mimar Tezcan Karakuş Candan’ı sevgi ve minnetle anmalıyız.

İrfan Akalp’in öyküler toplamı Ankara’da 60’lı yıllardan 90’lı yıllara uzanan bir dikkatle yaşantılara ve tanıklıklarına dayanıyor. Öyle ki yazar hemen her öyküsünde görüleni değil, görül(e)meyeni resmediyor.

Ulus’tan Çankaya’ya, Kale’den Abidinpaşa’ya, Ulucanlardan Yenişehir’e, Bentderesi’nden Maltepe’ye, Çinçin’den Hergele Meydanı’na, Gençlik Parkı’ndan Tunalı Hilmi’ye, Çıkrıkçılar’dan Yahudi Mahallesi’ne nostaljik bir yolculuk da sunduğu öykülerinde Akalp; ciltçi, terzi, kabadayı, yankesici, taksici, amele, kalaycı, darbukatör, çırak, kopil, natırcı, esnaf beybabalar, yaşlı teyzeler, güngörmüş düşkünler, bekârhane yalnızları pek çok karaktere de can veriyor.

Kuyulu Kahve’nin Yankısı şimdiden Ankara öyküleri kütüphanesinde yer almayı hak etmiş yapıtlar arasında.