Gülcan Altan Şiş Nani ağıtıyla yaşanılan acıları tekrar hatırlatıyor

Gülşah Sargın ile beraber söyledikleri bu ağıt Sürgün esnasında yaşanan bir dramı anlatıyor.

“…Karadeniz’in kıyılarına kadar gelen insanlar , aç bîilaç kıyıda yağmur çamur

içinde, ölüm iniltileriyle bekleşenler, yanaşan gemiye üşüşüp taşıma kapasitesinin

çok üzerinde biniyorlardı. Gemiler de daha fazla para alabilmek için çok yolcu

alıyor, bu yüzden fazla yol almadan batan gemilere sık rastlanıyordu. Gemilerde

hastalık alameti gösteren olursa derhal denize atılırdı.Bir anne kucağında ölen

çocuğunun fark edilmemesi için günlerce Şiş Nani ninnisini söylüyor.Ve en

sonunda çocuğun moraran ve kokan cesedi fark ediliyor ve zorla denize atılıyor

annesi de peşinden Karadeniz’in azgın dalgalarına kendisini bırakıyor..”

Kuzey Kafkasya’nın otokton halklarından Çerkes,Abhaz ve diğer Kafkas

Halklarının Çarlık Rusya’sının baskısıyla sürgüne zorlanması sonucunda Çerkes

toplulukları dünyanın çeşitli ülkelerine dağılmışlardır. Sürgün süreci içerisinde

birçok insan hayatını kaybetmiş, sürüldükleri topraklarda ise hastalık, açlık ve

yoksulluk gibi problemlerle karşı karşıya kalmışlardır.

Kafkas halkları tüm bu acılara rağmen günümüzde, ana vatanlarında ve sürgün

edildikleri ülkelerde kültürlerini,varlıklarını yaşıyor ve yaşatmaya devam

ediyorlar…