Torku Konyaspor önündeki Sneijder’li, Burak’lı, Selçuk’lu, Melo’lu hatta Chedjou ve Olcan’lı 11, Galatasaray’ın Türkiye Kupası’na verdiği önemin göstergesiydi. Gerçekten ciddiye almıştı kupanın son sahibi, hafta arası randevusunu. Elbette Trabzonspor’la Beşiktaş’ın erken vedaları da tetiklemiş olabilir bu öncelikli tercihi ama Sarı -Kırmızılı camianın kupa merakına da bağlayabiliriz, ideale yakın kadroyu..
Sahanızda Konyaspor gibi orta ölçekli bir takım karşısına, eldeki tüm konvansiyonel futbol silahlarıyla yüklenirseniz de turu ilk 35-40 dakikada garantilersiniz. Sakatlıktan çıkan Burak’ın perdeyi açışı, ardından Sneijder’in uzak mesafeli -çıkarılması olanaksız - golü, Konya’nın maça ortak olma çabası ve sonrasında Hollandalıyla Olcan’ın skoru değiştiren hamleleri maçı bitirmeye yetti. Sosyal medyadaki, “Gitmediğimiz maçta neler oluyor, hay böyle havanın...” isyanı sanıyorum maçın en kısa özetiydi...
Çünkü ne ararsanız vardı; üçgen paslaşmalar, 5’e 2 hücuma çıkış, jeneriklik goller (Wesley ve Olcan), asist gibi asistler... (Burak)
Karşılaşmayı izleyenler, “Lig 11’i bu olmalı” dediler; Koray, Yasin ve Bruma hariç... Gerçi bu 3’lü de aksamadı ama 4-2-3-1 sistemi G.Saray’ın üzerine ‘cuk’ diye oturmuş. Hatta solbek Olcan’ın sürekli savunma hattının 5 adım önünde oynaması, takımı hafiften yarım ay şekline (hücumda özellikle) sokmuştu. Eğer Hamza hoca bu takımı Koray (Semih), Yasin (Alex Telles) değişiklikleriyle lig maratonunda oynatabilirse Sarı - Kırmızılılar, özellikle ofansta sorun yaşamaz.
Konya? Bu yıl Aykut Kocaman’ın şansı G.Saray’a mı tutmuyor, maça mı kötü başladılar, kupayı mı önemsemediler çözemedim ama başarılı bir teknik adamın takımını bu denli ‘başı boş’ bırakması anlaşılır gibi değil.