Onnik asistan doktorluk günlerimizin arkadaşıydı.

Çok çalışkan, dikkatli, zeki bir tıp doktoruydu.

Hepimiz iyi asistanlardık.

Ortak bir tutkumuz da satrançtı.

Beyoğlu Belediye Hastanesi’nin yüksek pencereli odalarında 64 kareli satranç tahtası pek çok oyunumuzun tanığıdır (1957-58 yılları olmalı).

Dr. Turan da (İrde) satranç meraklısıydı, Capablanca hayranı. Lasker’i de severdi.

Sonra hepimiz uzman doktorlar olduk.

Onnik’in bir Ermeni hastanesine başhekim olduğunu duydum. Çok memnun oldum. Hakkıdır diye düşündüm.

Onun Ermeniliği, filancanın Kürtlüğü, bunun Yahudiliği ne aklımıza gelirdi, ne ayrımcılığa yol açardı. Böyle gördük, böyle büyüdük, böyle yaşadık.

Şimdi 1915 yılında yaşanmış Ermeni göçünün yol açtığı acılar üzerimize şimşekler yağmasına yol açıyor. İçimizden, kimilerini çok iyi tanıdığımız, okuduğumuz, sevdiğimiz kişiler ‘Ermenilerden Özür Dileme’ kampanyası açıyor. Yaşanan ‘büyük felaket’ için acı çektiklerini belirtiyorlar.

Şimdi. Aradan neredeyse yüz yıl geçtikten sonra. Olabilir. Ama neden şimdi?

Şimdi, Türkiye’nin Kürt vatandaşlarını fark etmesi isteniyor. Dillerini, kültürlerini, şarkılarını. Yavaş yavaş illerini, bölgelerini, özerkliklerini. Belki ilerde Kürdistan’ı.

Türkiye yavaş yavaş Ermeni soykırımıyla, Kürt sorununun çözümüyle kuşatılıyor.

Dikkat etmemek artık olanaksız.

Bütün bu sorunlar dünyadaki ülkeler tarafından ele alınıyor, çözmesi için Türkiye’ye koşullar dayatılıyor.

Bir benzeri de Kıbrıs Rum Yönetimi ile yaşanıyor. Yunanistan da bu sorunun tarafı. Kıbrıs’tan çıkmamız isteniyor. Sanki isteyerek girmişiz gibi işgalci ilan ediliyoruz.

Ermeniler, Kürtler, Rumlar, arkası da gelebilir.

Sanki 1914 yenilgisini yaşıyoruz, sanki Sevr görüşmeleri yürütülüyor...

Şimdi 50 yıl sonra Onnik ile düşman mı olacağız?

Hayır, hiç sanmam.

Onnik de, öteki Ermeni dostlarım gibi çok yakın insanlarım.

Kürt dostlarım da, Rum tanıdıklarım da bildiğimden başka türlü olamaz.

Ama ya araya sokulan düşmanlık kıvılcımları?

Lord Curzon’lar, Lloyd George’lar?..

Savaşın galipleri?

Onlar Atatürk’ün Cumhuriyetini unuttular mı? Unuturlar mı?

***

Onlar, İngilizler, Fransızlar, İtalyanlar, şimdi de Almanlar, Avusturyalılar.

Onlar, şimdi de Amerika. Yeni emperyal Amerika.

Onlar, Türkiye Cumhuriyeti’ni unutmazlar.

Küreselleşmiş emperyalizm.

Bağımsız, laik, üniter ulus-devleti, Türkiye Cumhuriyeti’ni unutmazlar.

Bağımsızlığını ‘Sana yardım ediyoruz’ diye silip atarlar.

Laikliğini, ‘Sen ılımlı İslam ol’ diye ortadan kaldırırlar.

Üniter yapını, orada Kürtler var, burada bakalım kimler varmış diye kemirirler.

Cumhuriyetin kurucusunu gözden düşürmeye kalkışırlar.

Cumhuriyetin kuruluşunu diktatörlük diye etiketlemeye çalışırlar.

Ulusal dediğinde dar kafalılıkla, şovenizmle suçlarlar.

Sen de ‘Acaba onlar haklı da ben mi yanılıyorum’ der misin diye bakarlar.

Ben demem. Neyi beklediklerini anlayacak bilincim var da ondan demem.

***

Küresel emperyalizm karşısında gerçek direniş ‘ulusal bilinç’tir.

Ulusal bilincin yoksa uşaklığı seçersin.

Türkiye, ulusal bilinç üzerine kurulmuştur.

Bugün 85. yılımızdayız.

Türkiye’nin nasıl kuşatıldığını görmemek cehalet değildir, ihanettir.

1919’da da yaşandı, 1923’te de yaşandı, bilinen bir şey.

Benim Onnik’le aram hiç bozulmaz.

Karşılaşırsak bunları ona da anlatırım.

Zekidir. Anlar.

erdalatak@gmail.com

erdalatak@superonline.com

www.erdalatabek.com