Günün adamı Gökhan Gönül’dü kuşkusuz. Stada giderken de maç süresince de Fenerbahçeli taraftarların ağzında bir tek Gökhan Gönül vardı. Biz bir türlü düşmanlık beslemekten vazgeçemiyoruz. Oysa ki rekabet başka şey, düşmanlık başka şey. Sakatlanan Gökhan’a sevinmek mesela nasıl tanımlamaya girer?
Stat demişken inanılmaz bir kargaşa vardı kapılarda. Ben resmen süründüm kapıya ulaşana kadar. Güzel güzel statlar yapıyoruz ama kullanmaya gelince çok ilkeliz.
Gelelim maç saatine; 5’te oynansa çok daha rahat olmaz mıydı hepimiz için? Ve belki Beşiktaş’ın Dinamo Kiev maçı için de 2 saat kazanılırdı.
Neyse sahaya dönersek; Şenol Güneş, Cenk ve Kerim’e forma verip Aboubakar’ı kenarda oturtunca ilerde basan enerjik ve hatları yakın bir 4-3-3’le sahaya çıkarmıştı Kara Kartal’ı. İki takım da sert presle başlayınca tempolu fakat dağınık, bol faullü, bol top kayıplı bir maç izlemeye başladık. İlkyarının ortalarında tempo düşünce Fenerbahçe duran toplara ve uzun toplara bel bağladı. Beşiktaş ise pas akışkanlığını tutturmaya çalıştı. Ama yeterince başaramayınca rakip alanda da gidemedi. Souza’nın Oğuzhan’a adam markajı yapmasının da etkisi oldu bunda.
Bu ülkede hakem olmak çok zor. Gördüğümüz kadarıyla Hüseyin Göçek gayet iyi yönetiyordu karşılaşmayı, ama tribünlere bir türlü yaranamadı. Son yarım saate girerken Güneş çok etkisiz olan Q7’yi çıkarıp Aboubakar’ı aldı oyuna.
Ama değişen bir şey olmadı. Siyah-Beyazlılar yine pas akışkanlığını sağlayamayınca daha çok savunmada kaldılar. Zaten o kadar çok faullü oynanıyordu ki maç. Futbol kalitesi düşük, pozisyonsuz bu derbinin doğal sonucu 0-0’dı. Öyle de oldu. Buna özellikle Güneş’in itirazı olmaz sanırım.