20. yüzyılda ülkemizin yetiştirdiği en büyük halk ozanı Âşık Veysel’in adının, memleketi olan Sivas’ta bir okuldan silindiği haberini okuduğum günden beri içimde bir türkü yankılanıyor:

“Ben giderim adım kalır/ Dostlar beni hatırlasın/ Düğün olur bayram gelir/ Dostlar beni hatırlasın...”

Âşık Veysel adını o kadar sinsice silmeye girişmişler ki... Kim bilir Âşık Veysel ne kadar gülmüştür!

Önce Âşık Veysel Ortaokulu’nun öğrencilerini başka bir yerde inşa edilen Mehmet Akif İnan Ortaokulu’na taşımışlar. Böylece Âşık Veysel Ortaokulu binası boşalmış. Sonra “Anadolu lisesinin binaya ihtiyacı var” demişler, buraya taşımışlar. Lisenin adı da Şehit Muhammed Demir Anadolu Lisesi olmuş.

O isimler Sivas için bir okula adı verilmeye değer kişiler olabilir. Ancak bunu neden Âşık Veysel adını silmek için kullanıyorsunuz?

***

Dünyanın bütün ülkelerinde kültür-sanat değerleri ortak hazinedir. İktidarlar gelir gider, o değerler baki kalır. Kültür-sanat insanları sadece o ülkenin değil, dünyanın ortak zenginliğidir. 

Bu insanların doğduğu yerler müze yapılır. Eserleri zamanla eskimek bir yana, büyür. 

Âşık Veysel, aşktan eğitime, insanlıktan ahlaka, yurt sevgisinden evrensel barışa kadar bütün insani değerlere ilişkiler türküler yazmış bir ozan...

Şiirleri nasıl yazdığını soranlara, “Lafı pişirmeden ağzımdan çıkarmam” demiş!

Ölüm döşeğinde kalbini dinlemek isteyen doktora, “Dinletmem doktor, orada sırlarım var” demiş.

Köy Enstitülerinde saz eğitmenliği yapıp “Okuma yazma bilmeyen en iyi öğretmen” unvanını almış.

Söz ustalığına gönderme yapanlara, “Ağzına giren değil, ağzından çıkan önemlidir” demiş.

Görmeyen gözlerine ameliyat çaresi bakanlara, “Ben o kadar güzel görüyorum ki” demiş.

Kaç şiir yazdın diye soranlara, “Saymadım... Kâğıda geçirdikten sonra şiirimin peşini bırakırım” demiş.

Aşkı şu dizeler kadar güzel anlatan kaç şairimiz var:

“Güzelliğin on para etmez/ Şu bendeki aşk olmasa...

Anılmazdı Veysel adı/ O sana aşık olmasa...”

Eğitim yuvalarının değerini bundan güzel anlatan kaç dizemiz var:

“Dünyanın en güzel aklını gördüm/ Sermayesini sordum dedi ki okul...”

Bilginin değerini bilgi çağına girmeden anlatan kaç kişimiz var:

“Diyorlar ki dünya evvel su imiş/ Oku anla dünya nedir ne imiş/ Yükselenler bilgi ile büyümüş/ Uyan bu gafletten uyuma arkadaş...”

*** 

Sabahattin Eyüboğlu Âşık Veysel için, “Yunus’un son halkası” diyor...

Ferit Öngören şöyle tanımlıyor:

“Bir Hitit ozanı gibi...”

Bir başka özelliği de şudur Âşık Veysel’in:

“Hakkında en çok şiir yazılan ozan...”

Ümit Yaşar Oğuzcan şöyle anlatıyor onu:

“Düşündüğün derin mana/ Sazdaki tele sığar mı?/ Gördüğün o eşsiz rüya/ Ağıza dile sığar mı?

Yarına.. bugüne değil/ Eriştiğin üne değil/ Değil, yeryüzüne değil/ göklere bile sığar mı?”

Bedri Rahmi sesleniyor:

“İki gözün iki zindan/ On parmağında on çeşme nur/ Yüreği yanmış tutuşmuş/ Sivas’tan bir âşık gelir...”

Ey yüreklerini, vicdanlarını iktidar mührüyle kör edenler…

Bu Âşık Veysel’i mi sileceksiniz?

Siz gidersiniz Veysel kalır!