Baykal’ın “çarşaflı” veya başı örtülü, türbanlı kadınları gösteri halinde partiye üye kaydetmesine eleştiriler berdevam! Şüphesiz tartışılacak konu. Bunca kamplaşan Türkiye’de, bazı kesimlerin böyle bir gelişmeye itirazlarını sürdürmesini anlıyorum. En önemli itiraz da şüphesiz, türban simgesinin, AKP’nin kadınları toplumsal olarak türbanlama politikalarının bir parçası olması... Ancak itirazlar aşılır, türbanın bir alet olmasından çıkmasına da hizmet edebilir, CHP’nin yaklaşımı...

Baykal’ın başı örtülü veya türbanlı kadınlara bu açılımı politik olarak doğrudur. Dinlerin tamamen erkeklerce yorumlandığı ve kadınlara dayatıldığı, dinci erkek çıkarları ve egemenliğinin korunduğu (Bkn: Türban: Kadın Sorunu mu, Erkek Sorunu mu, Cumhuriyet Kitapları) bir toplumsal alanda, kadınların üzerindeki baskı katmerlidir.

Kadınlar toplumun iki kat ezileni, sömürülenidir. En çok isyan etme hakkına sahip olan, en çok isyan etmesi gereken toplum kesimidir!

Bu nedenle, kadınların (türbanlı türbansız!) siyasi olarak en çok aktif olması gereken örgüt, sol ve sola yakın olandır.

Sol, özgürlükçü olması gereken yapısı gereği, kadınlara birey-yurttaş olmanın yolunu açar, yani açması gerekir!

Kadınların hepsinin potansiyel olarak solcu olduğunu kabul ederim! Sorun, farkındalık oluşmamasında, kadınların kendileri için sınıf oldukları bilincinin, emekleme aşamasında olmalarında!

Tutucu, tutuculuğu kadim gelenek ve dogmalarla katmerleştiren AKP ve benzeri partilerde kadınların ne işi var?

Olaya bu açıdan bakıldığında, türban, çarşaf gibi sorunların nihai çözümünün adresi de sol örgütlenmelerdir! CHP’nin buna sahip çıkması da çok doğaldır!

***

Fakat, sanırım Baykal’ın bu açılımına ana itiraz, Baykal’ın oy tıkanmasındaki çözümü, sağcı siyasetçileri vitrine koyan anlayışlara sarılmasınadır! Baykal, şüphesiz ki “soluna” da bakıyor! DSP ile ittifak, Karayalçın’la anlaşma vb. Fakat esas çizdiği manzara, merkez parti konumu: “Sağa da açığım, sola da!”

“Türbanlı kadın üyeler” konusunu ayırarak, eleştirilecek olan bu tutumu öne çıkarmak gerekir! Bazılarımız “yanlış denizlerde” kulaç atıyor!

Çok bilinen bir politik kuralı anımsayalım: Bir sol parti “sağa açılarak” oy toplayamaz! (CHP vitrinine konan pek çok sağcı politikacı, güçlü oldukları yerel illerden seçilemedi!)

CHP gibi, gücünü geçmişinden alan bir parti hem sağ hem sol diyerek de, bugünkü Türkiye koşullarında yüzde 20’leri aşan düzene muhalif oyları toplayamaz... Ama bunun tersi biraz doğrudur: Bir sağ parti, merkez ve solun kıyısında duran oylardan pay alabilir (Özal vb.)...

***

CHP liderliğinin yapması gereken, sağcı politikaların Türkiye’yi çıkmazlar içine (dinin alet edilmesi, ekonomik çökmeler, geri kalmışlıklar, yoksulluk, vurgun, hırsızlık, eşitsizlik, eğitimde gerilik vb.) soktuğunu göstermek ve sol, özgürlükçü, şeffaf, katılımcı, daha eşitlikçi ve demokrasiyi özüyle benimseyen politikaların Türkiye’yi bu badireden kurtarabileceğini ortaya koymaktır!

Ve ciddi ve gerçekçi çözümler üretebilmektir. (CHP’nin her telden çalan ve herkesi avlamaya yönelik seçim programının içi boştur!)

CHP, bugün iktidar olsa, neyi ve kimlerle yapabileceği konusunda, bir kapasiteye sahip değildir; sanırım AKP kadar bile bir “ekonomik başarı” sağlayamaz! İktidarı bırakır gider, demek istemiyorum!?

Seçmen kalıp, katı değil. 20 yıllık geçmişe bakarsanız, kimleri iktidara getirdiğini, kimleri kovaladığını ve çökerttiğini çok iyi görürsünüz!

Yeter ki, gerçek iyinin, gerçek güzelin, gerçek umudun ve gerçek başarının kokusunu alsın!

——————————————

Okur Notu: Abdullah Ergüden: “CHP, Çarşaf,  Kürtler” köşe yazınızda doğrusunu yazdınız. CHP’yi eleştiren “solculara” anımsatırım: Lenin’e “Bir papaz partinize üye olabilir mi” diye sorarlar. Yanıtı: “Partimizin programına sadık kaldıkça tabii olur. Kilisede dini görevini de yapabilir. Kilise dışında da parti programına aykırı davranamaz.”

obursali@cumhuriyet.com.tr