Bugün uygar gibi görünmeye özenen ülkelerde yaşayanların bir bölümü, ileri teknoloji ile gelen “sanal bir dünya” içinde yüzmektedir.

Gazete ve televizyon haberlerinden, üzerinde yaşadığımız dünya adı verilen bu gezegenin karanlık bir geleceğe doğru ilerlediği gözlenmektedir.

Uygarlık sözcüğünün genel anlamda, bir ülke ya da toplumun, maddi ve manevi varlıklarının, düşünce, sanat, bilim, teknoloji ürünlerinin tümü olduğu açıklanmaktadır.

Uygarlık, evrensel boyutlara ulaşmış insan sevgisinin başköşeye oturtulduğu bir kültürler bütünüdür. Uygarlık, düşünce ve hayal zenginliğinin ürünleri olan müziktir, edebiyattır, şiirdir, heykeldir, resimdir. Bir ülkede bunlar toplum tarafından benimsenip özümsenmedikçe, o ülkenin uygarlığından söz etmek çok zordur.

Kardeşliği, eşitliği, özgürlüğü ve en önemlisi “insanlığı” içinde barındırmayan toplumlar, dünyanın en ileri teknolojisine sahip olsa bile, uygarlıktan çok uzaktır.

Bilimsel verilere göre, insanoğlunun “maymunluktan” kurtulup iki ayağı üzerinde dik durmasını öğrenip, “insan” görünümü kazanması için milyonlarca yıl geçmesi gerekmiş.

Oysa görsel ve yazılı basın insan olmak için iki ayak üzerinde durmanın yeterli olmadığını gözümüze sokmaktadır.

Bunun en kesin kanıtlarından biri “insan ticareti”dir. Bugün insan ticareti, yasaklanan köleliğin yerini almış görünmektedir.

Günümüzde “insan ticareti” hızla yayılmaktadır.

Birleşmiş Milletler bütün dünyada köleliği sözde yasaklamıştır.

Kaldırılan “köle pazarlarından” doğan boşluğu, günümüzde sosyal güvenlikten yoksun kaçak göçmenlerle “kaçak işçi” pazarları doldurmaktadır.

İnsan ticareti, geri kalmış ülkelerden gelişmiş ülkelere doğru “ölümüne” bir yolculuğa dönüşmüştür.

Bugün dünyada, 400 yıl boyunca yapılan köle ticareti sırasında Afrika’dan kaçırılmış olanlardan daha fazla köle olduğu varsayılmaktadır.

Hızlı nüfus artışının baskısı altında ezilen ülkelerde, açlık sınırının çok altında ücretlerle çalışmaya hazır bekleyen insanlar her geçen gün hızla çoğalmaktadır.

Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun 10 Haziran 1948’de kabul ettiği, 30 maddeden oluşan İnsan Hakları Evrensel Bildirisi’nin 4. maddesi ile kölelik yasaklanmıştır.

“Madde 4 - Hiç kimse, kölelik ya da kulluk altında tutulamaz; her türden kölelik ve köle ticareti yasaktır” denilmekte ise de 2010 yılının Haziran ayında insanın “kanını donduran” bir insan ticareti de ülkemizde yaşanmıştır.

İnsan ticareti yapan 21. yüzyılın “köle tacirleri”, geri kalmış ülkelerden getirdikleri aralarında kadın ve çocukların da bulunduğu kaçak göçmenleri, Meriç nehri üzerinden Yunanistan’a geçirmek için, 3 kişilik plastik havuz botlarına 9’ar kişi bindirmişler. Yarı yolda göçmenlerden Meriç nehrinden yüzerek karşıya geçmelerini istemişler. Göçmenler, “Su çok derin, akıntı hızlı” diye suya girmek istemeyip direnmiş. Bunun üzerine “köle tacirleri” kadın, çoluk-çocuk demeden sopalarla döve döve zorla hepsini tutup nehre atmış ve 16 göçmen de Meriç’in azgın sularında boğularak can vermiş...

Olayı, 5 Aralık 2010 tarihli Cumhuriyet, 3. sayfasında, “Kadın ve çocukları ölüme atmışlar” başlığı ile kamuoyuna duyurmuştur.

Bu olay, “köle ticareti” yasağını yok sayan “insan tacirlerinin” Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’na verdiği bir yanıttır.

Cumhuriyet’in bu haberi ise 21. yüzyılda varlığını her geçen gün büyüyerek sürdüren insan ticaretinin, “köleliği” geri getirdiğinin bir kanıtı gibidir.