Her şeyi parayla ölçüyorlar.
Doğanın gerçek kıymeti umurlarında değil.
İnsanın aslen neye ihtiyacı olduğunu takmıyorlar.
Şuursuz bir mirasyedi gibiler.
Tutumlu ve öngörülü babalarının onlardan sakındığı ne varsa bozdurup bozdurup harcıyorlar.
Canı da malı da har vurup harman savuruyorlar.
Fakirin elinde avucunda kalanı son kuruşuna kadar alıyorlar.
Zenginin torbasını tıka basa dolduruyorlar.
Madenleri satıyorlar; dereleri, ağaçları, dağları, denizleri...
İktidarı değil bir ganimeti ele geçirmişçesine hoyratlar.
Hiç ama hiçbir şeyin kıymetini bilmiyorlar.
Yönettikleri ülkeyi hiç ama hiç sevmiyorlar.
Tek hedefleri rejimi usul usul yıkmak; yerine padişahlara layık bir korku imparatorluğu kurmak.
Bunun için bilimle, sanatla değil itaatle terbiyelenmiş nesiller yetiştiriyorlar.
Akademilerdeki değil, tekkelerdeki hocaların ağzının içine bakıyorlar.
Başkaldıranın başını anında ezmeyi; canlarını sıkanın canına ot tıkamayı marifet sanıyorlar.
Hukuku el; basını ayak parmaklarında oynatıyorlar.
Ortamı boş buldular...
Fermanlarla, fetvalarla coşuyor da coşuyorlar.
Bu arada şehirler ardı ardına ateş almış; halklar ardı ardına ayaklanmış, umurlarında değil.
Asıyorlar, kesiyorlar, kükrüyorlar; gerçekten kıymetli olan her şeyin köküne iştahla kibrit suyu döküyorlar; sadece kâr edecekleri şeyleri yüceltiyorlar.
Derken patırtının, gürültünün arasından titrek ve öfkeli bir ses yükseliyor.
“Siçturma madenina!” diye bağırıyor biri uzaklardan.
“Siçturma!”

***

Sonra sesler çoğalıyor.
Siçturma iktidaruna!
Siçturma seçumina!
Siçturma yüzde ellina!
Siçturma ekonomina!
Siçturma hukuğına!
Siçturma polisına!
Siçturma savaş hevesına!
Siçturma Ortadoğusina!
Siçturma dış polituğuna; iç polituğuna!
Siçturma faşizmına!
Siçturma yandaş ettuğun pasinına!
Siçturma Ata’ya tüşmanluğuna!
Siçturma bitiremeduğun terorina!
Siçturma besleduğun teroristına!
Siçturma tarikatina!
Siçturma paralelina!
Siçturma hırsuzluğuna!
Siçturma gemucuğuna!
Siçturma sarayina!
Siçturma ula... Paşkanluğuna!

***

Oh, rahatladım biraz.