Güler Yücel: Gönül ustası

Güler’i kaybettik dediler. Gülümsedim. “Birbirlerine kavuştular” dedim. Türk şiirinin afacan çocuğu, dil büyücüsü, her daim aşık ve bilge şairi Can Yücel’in eşi, sevgilisi, yoldaşı, hayat arkadaşı, esin perisi, “yorganı, yastığı”, birbirinden yaratıcı üç çocuğunun anası Güler Yücel... Sadece çok renkli bir kişilik değil, bilgeydi, vericiydi, yaratıcıydı, ressamdı. Kendi kabul etmese de, “Benim yazdıklarım şiir değil, miir” dese de, şairdi. (Kadınlar şiirin yaratıcısı değil, nesnesi olmaya öyle koşullandırılmış ki, içlerindeki şiiri ve şairi ortaya çıkarmaya çoğu kez fırsat bulamamışlar da.) Ve ne mutlu bana ki, arkadaşımdı... Şairlik, yazarlık, ressamlık, analık... Bunlar bir yana o tam bir gönül ustasıydı... Benim için o “Toprak Ana”ydı. Ve şimdi Toprak Ana, Can Baba’ya kavuştu.

43 + 21 yıllık evliliklerinde Güler’in en sık karşılaştığı soru, “Can’la nasıl yaşıyorsun?” olmuştur. Can Yücel aramızdan ayrıldıktan sonra ise “Can’sız nasıl yaşıyorsun?”

Her iki soruya da bilgece yanıt vermeyi hep bilirdi. “Bizim evde şiir pişerdi, aşk pişerdi... Harlı bir adamla şiir ve aşk pişirmek kaç insana nasip olur? Düşünün ne kadar şanslı olduğumu” diyen Güler’e, ben hep, “Asıl şansı olan Can Yücel” diye karşılık verirdim. Can Yücel onca üretken olabildiyse Güler sayesindedir. En sıkıntılı, en zorlu, en dertli zamanlarda ve hapisteyken bile eleştiri ve kahkaha çiçekleri üretebildiyse Can Yücel, Güler sayesindedir. Ne mutlu ki Can Yücel bu yüce aşkın ve bu sonsuz desteğin bilincindeydi.

Canım arkadaşım: Sevdiğin adam: “Yaşamak düğünse, sen orada gelindin / Seni soydum, Güler, dünyayı giyindim” demişti senin için. Dünyanız hep birdi. Artık sonsuza dek öyle... Buluştunuz ya, ışık içinde uyuyun.