Sinemacılar kadınları kızdırdı

12 yıl sonra kadınları bu kadar kızdıran ne olmuştu? Bütün başrollerin erkeklere verilmesi mi, bütün öykülerin erkekleri anlatması mı, dramlarda kadınların dayak yemesi mi, ne? Altın Bamya Akademisi adına Alin Taşçıyan’ın açıklamasına kulak vermek gerekiyor o zaman: “2019 yılında gösterime giren 146 filme bakıldığında 2018 yılında gösterime giren 173 filme oranla nicelikte bir azalma var. Ancak nitelikte de bir gelişme kaydedilemedi!” Ve devam ediyor: “Sadece erkeklerin cinsliklerini, cinliklerini, yalanlarını dolanlarını, şuursuzluklarını, serseriliklerini, mucizelerini, organize işlerini, borçlarını, harçlarını, gerilimlerini gerginliklerini, Kore’den ithal gözyaşlarını, öte dünyadan sızan iblislerini anlatabilen bir film endüstrisi var!” Öyle mi? Maalesef öyle. 

Öte yandan ikinci 15 günlük seçkisi de biten İKSV İstanbul Film Festivali çevirimiçi gösterimlerinde özellikle ikinci bölümde kadın filmleri çoğunlukta mıydı ne? Bu kez, birbirlerini seven kadınlar, (İkimiz ve Azize Frances gibi) erkekleri baştan çıkarıp mahveden kadınlar (Sarmaşık) rol model kadınlar (Mükemmel Aday), boks yapan kadınlar ( Çingene Kraliçesi) öne çıkmadı mı? Gerçi ilk bölümde de acı çeken kadınlar, hasta olan kadınlar, fedakâr kadınlar, Şaman olan kadınlar yok değildi! 

O zaman “kadın dostu” olarak İKSV’yi seçiyoruz ve Kerem Bey’e kocaman bir teşekkür ediyoruz, bu çöl ortamında bize kadınları da konu edinen filmler seçtiği için! Altın Bamya Akademisi’ne de bir küçük öneri; acaba ödülün adını Acı Biber mi koymalı ve kadınları kızdıranların ağzına sürmeli?