‘Gülizar’ın çilesi - Hayati Boyacıoğlu

Gülizar Park’ın ortasına 1995’te Türklere minnettarlık göstergesi olarak teşekkür anlamında inşa edilen minik Pamukkale’nin başına gelmedik kalmadı. Berlinli Türklerin mangal merkezi ve nefes alma alanı olan parkta şimdi de uyuşturucu satıcıları cirit atıyor.

Bizimkilerin “Gülizar Park“ diye adlandırdıkları 14 hektarlık dev park -ki bu tam 19 futbol sahasına denk düşüyor- ilçe sakinlerinin spor yaptıkları, güneşlendikleri, içinde mangal alanlarını, çocuklar için özel hazırlanmış ağıl ve kümes hayvanlarını barındıran bir çiftliği ve gölü bile bulunan yemyeşil bir cennet.

Burası, İkinci Dünya Savaşı’nda hasar gören dev tren garının uzunca bir süre Berlin’in kömür ambarı işlevini görmesinin ardından 1985’te parka dönüştürülerek halkın hizmetine sunuluyor. 1995 yılına geldiğimizde bölge meclisinin büyük çoğunluğunun onayıyla ömürlerini ilçede geçiren Türklere bir jest yapılması karara bağlanıyor. Gülizar Park’ın ortasına minik bir “Pamukkale” inşa edilmesi oybirliğiyle kabul ediliyor. İhaleyi üstlenen mimarlık bürosu, dev yapıtı Berlin’in dört bir yanında eserleri bulunan ünlü bir sanatçıya havale ediyor. Kayıtlara göre mimarlık bürosu yaptıkları planlar için 510 bin Avro kazanırken yontu sanatçısına da 894 bin Avro veriliyor.

‘MALZEME HATALI’

Bir süre sonra Pamukkale artık görücüye çıkmaya hazırdır. Portekiz’den getirilen beyaz ve kiremit rengi karışımı parlak taşlardan oluşan yapının fıskiyesinden sular fışkırmaya, çevresini Kreuzbergliler sarmaya başlar. Kısa bir süre sonra bu kez su maliyetinin fazla olduğu ortaya çıkar ve sponsor arayışına girilir. Tam sponsor bulunur gibi olur ama bu kez de dev taşların su sızdırdığı ve kendi kendine un ufak olmaya başladığı görülür. Kullanılan malzeme hatalıdır.

Olay yargıya taşınır, mimarlık bürosunun avukatları sanatçıyı suçlar ve demir çitlerle kapatılan Pamukkale’nin üzerinde oynayan çocuklar, gezinen park sakinleri için tehlike yarattığı ortaya çıkar. Yıkım da ayrı bir masraf olduğu için bu işlem hemen hayata geçirilemez. Pamukkale enkazı yıllarca kaderine terk edilir, para bulununca da tehlike oluşturan bölümleri yıkılır.

Yontu sanatçısı Wigand W’nin Berlin’deki bütün eserleri dimdik ayakta ama Pamukkale’den geride sadece o günleri hatırlayanların çıkarabileceği üç beş havuzumsu, yıkılması zor eklenti kalmış durumda, yani Gülizar Park’ta yaşam artık Pamukkalesiz sürüyor.

MANGAL VE UYUŞTURUCU MERKEZİ

Park, yaz aylarında mangal için ayrılan alanlarının dolup taşmasıyla birlikte geride bırakılan çöplere ilişkin tartışmalara sahne olurken bir süredir uyuşturucu tehlikesine yönelik haberlerle de gündemde. Parkın çoğu giriş çıkışının uyuşturucu satıcılarının meskeni konumuna dönüştüğü yönünde şikâyetler artmış halde. Kimilerine göre uyuşturucu satıcılarının çoğu Afrikalı göçmen. Uyuşturucudan asıl vurgunu yine göçmen kökenli organize suç örgütlerinin yaptığı söyleniyor.

Parkta daha fazla güvenlik önlemi alınmasına yönelik çağrılar artıyor. Uyuşturucu satıcılarının polisiye önlemlerle ortadan kaldırılmayacağını dile getirenlerle, parkın tamamını özellikle geceleri bir çitle kapatarak olayı kontrol altına almak isteyenler karşı karşıya gelmiş durumda. Büyük bir olasılıkla parkın çevresi bir futbol stadyumu gibi tamamen kapatılacak.

Bizimkiler, bir de kapıda pasaport kontrolu yapsınlar diye şakalar yaparken Berlin emniyeti, parkta yaşanan şiddet olaylarındaki olağanüstü artış nedeniyle güvenlik önlemlerinin artırıldığını dile getiriyor. Siyasetçiler ise yakında yürürlüğe girecek bir kanunla esrarın serbestçe tüketileceğini ve uyuşturucu satıcılarının da ortadan kalkacağı umudunu taşıdıklarını ifade ediyorlar.

hayatiboyacioglu@gmail.com