Depremzedeye sürgün tehdidi

Depremin merkez üssü Kahramanmaraş Elbistan’da 2 bin 100 kişiye ev sahipliği yapacak ve Müstakil Sanayici ve İşadamları Derneği (MÜSİAD) tarafından kurulan Elbistan Konteyner Kenti ilçedeki en büyük geçici toplanma alanlarından.

Burayı Kurban Bayramı’nda gezmiş ve sorunları dinlemiştik. Sorunların giderilip giderilmediğini sorduk, tek ilerleme konteynerlere klima takılması olmuş. Hijyen, temizlik malzemeleri ayda bir veriliyor. Seçimden sonra birçok yardım kesilmiş. Hanede çalışan varsa şanslısınız ihtiyacınızı kıt kanaat da olsa karşılayabiliyorsunuz.

Gelin, “Çocuklarım var, eleştirirsem buradan gönderirler” diyen depremzedelere kulak verelim:

• Tehditsiz günümüz yok. Eleştiri yaptığında hangi konteynerdesin, seni daha küçük konteyner kente göndereceğiz diyorlar. 
  
  
• Okullar kapanana kadar konteyner kentlerde öğretmenler görevliydi. Şimdi camii imamları var. Yardımlar adaletli dağıtılmadı.

‘HER ŞEYİ KESTİLER’

• Üç ay çadırda kaldık. En azından kilitli bir kapımız var diyoruz. İlk dönem iyi baktılar ama seçimden ve bayramdan sonra su bile vermediler. Seçimlerden sonra her şeyi kestiler. 
  
  
• Kiracı olduğumuz için hakkımız yok. Devlet konteynerleri boşaltıyoruz, dese nereye gideceğiz?

‘KİRALAR UÇTU’

• Ev bulup taşınmak istesek bile kiralar çok arttı. Elbistan’da 8 bin TL’den aşağıya kiralık, sağlam ev yok. Konteynerde nereye kadar kalacağız? 
  
  
• Seçimlerden önce ekmek, içme suyu yardımı vardı. Şimdi bunlara ulaşmak büyük masraf. Yardımların adaletli dağıtıldığını düşünmüyorum.
  
  
• Konteyner kentler her imkânı karşılanıp teslim edilecekti. İçinde kap kacak, buzdolabı, halı olacaktı. Geldiğimizde çoğu şey çalınmıştı. En küçük buzdolabından verdiler. Kendi imkânlarımla büyük buzdolabı almak zorunda kaldım. Küçük olanını yönetim aldı. Dolaplar üzerimize zimmetli neye dayanarak alıyorlar anlamıyoruz.

‘HİÇBİR ŞEYE PARA YETİŞMİYOR’

• Kaldığımız ev depremde yıkılınca bir süre Elbistan dışına gittik. Depremden hemen sonra dağıtılan hiçbir yardımı almadık. Hiçbir şeyim yok. Kıyafetleri, yiyeceği parayla almak zorundayım. Hiçbir şeye para yetişmiyor ki. Deprem öncesi evimdeki beyaz eşyayı yenilemiştim. Hepsi enkazın altında, hâlâ taksitlerini ödüyorum.
  
  
• Bugüne kadar bir şekilde ayakta kaldık. Önemli olan bundan sonrası.
  
  
• Çocuğum nişanlı. Düğün yapacağız ama onlara yeni bir hayat kuracak beş kuruş param yok. Hiçbir geliri olmayanlar nasıl ihtiyacını karşılayacak?