Zengin kesim, ekonomik dalgalanmalardan daha az etkileniyor ve bu yaşam tarzını sürdürmeye devam ediyor. Kimi bunu başarı olarak görüyor ve lüks tüketimle ödüllendiriyor kendini; kimi ise sahip oldukları için şükrediyor. Bu, bazen bir tatmin duygusu, bazen de bir hak ediş hissiyle açıklanıyor. Ancak ortak duygunun, bu yaşamdan duyulan memnuniyet ve hoşnutluk olduğu anlaşılıyor.
Lüksü ve refahı, ihtiyacı olanlarla paylaşma düşüncesi de bazı kişilerde öne çıkıyor. Özellikle hizmet sektöründe çalışan emekçilerin, ağır koşullar altında verdikleri emeğin karşılığını almak için çabaladıkları görülüyor. Küçük bir teşekkür ya da samimi bir dua, bazen çok şeyi değiştirebiliyor.
Bodrum’daki fiyat artışları ise birçok insan için tepki konusu. Bir kadeh şarap fiyatına birkaç kişinin doyabileceği düşünülünce, bu durumun toplumun genel ekonomik durumu ile uyuşmadığı ortaya çıkıyor. Çünkü birçok kişi artık tatil planlarını ya köyünde geçiriyor ya da daha ekonomik alternatiflere yöneliyor. Özellikle Yunan adaları gibi yerler, geçmişte Türk turistler için cazipti; ancak artık vize politikaları sıkılaştı. Avrupa ülkeleri de benzer şekilde yoğun turist trafiğini sınırlandırmak adına ek vergiler koymaya başladı.
Türkiye ise hâlâ turist bekleyen bir ülke konumunda. Ancak gelen turist profili değişmiş durumda. Birçok otel Arap turistlerle dolu ve bu durum sektörün ayakta kalmasını sağlıyor.
Genel beklenti şu yönde: Türkiye yeniden herkesin tatil yapabildiği, daha erişilebilir fiyatlara sahip bir ülke haline gelsin. Tatil, sadece belirli bir kesimin değil, toplumun her kesiminin hakkı olsun.
