İş yaşamında çalışma ve yaşam dengesinin bozulması, artan işsizlik nedeniyle işten atılma korkusu gibi faktörler stres seviyesini artırıyor. Uzmanlar, yoğun stresin üretkenliği düşürdüğünü, işe gelmeme veya hasta olmasına rağmen işinin başında olma gibi durumlara yol açtığını, bunun da iş motivasyonu ve performans düşüklüğüne, sık birim değiştirmeye ve olumsuz çalışma koşullarına sebebiyet verdiğini belirtiyor.
Yoğun çalışma saatleri ve iş yükü, bireylerin fiziksel ve psikolojik sınırlarını zorlayabiliyor. Ekonomik İş Birliği ve Kalkınma Örgütü’nün (OECD) 2017 raporuna göre Türkiye, yıllık en uzun çalışma saatleri sıralamasında 38 ülke arasında 14. sırada yer alıyor. Bu durum, çalışanların hem iş yerinde hem de sosyal yaşamda stresle başa çıkmasını zorlaştırıyor.
Stres, bireyin fiziksel ve sosyal çevresinden kaynaklanan uyumsuzluklar nedeniyle bedensel ve psikolojik olarak sınırlarının ötesinde sarf ettiği çaba olarak tanımlanıyor. Stresin etkisi, şiddeti, kronikliği, zamanlaması, yaşam üzerindeki etkisi ve öngörülebilirliği ile denetlenebilirliği gibi faktörlere bağlı olarak değişiyor.
Değişimlerin hızlı ve yoğun olması, stresin şiddetini artırıyor. İş yerinde rol ve görev tanımlarındaki belirsizlik, bireyler arası çatışmalar, sorumluluklar, iş güvenliği ve yönetim şekli gibi etkenler de psikolojik ve fizyolojik dengeyi bozabiliyor.
Uzmanlar, çalışanların stresle başa çıkabilmesi için kendilerine sınırlar koymaları, görev ve sorumlulukları netleştirmeleri, gerektiğinde “hayır” diyebilmeleri ve kişisel stresleriyle çözüm arayışına girmeleri gerektiğini vurguluyor. Ofis çalışanlarının haftanın büyük bölümünü iş yerinde geçirdiği düşünüldüğünde, bireylerin hem üretkenliklerini koruyabilmesi hem de sağlıklı bir iş yaşamı sürdürebilmesi için stres yönetimi ve kişisel sınırların önemi ön plana çıkıyor.
