Brezilya’nın oyun anlayışı, uzun paslar ve kanatları Oscar’la Hulk’a teslim etmesi ‘yenilik’ olarak sonuca yansımadı. Sambacılar, kendi özel futbolları yerine bir ölçüde rakip takımları taklit etmeye çalıştı. Çünkü karşılarında sert ve faullü oynayan Şili vardı. Her şeye karşın ilkyarıda en az 5 net pozisyon yakalayan Brezilya, sadece rakibinin kendi kalesine attığı golle öne geçse de (gol David Luiz’e yazıldı) kendini kurtaramadı. Çünkü 120 dakikaya giden bu yolda sadece 3 kez Brezilya kalesine gelen Şili, A.Sanchez’le beraberliği sağladı; oyunun sonlarında da Pinilla’nın direkten dönen şutuyla çeyrek finali kaçırdı.
2. bölüm ve uzatmalarda Brezilya sıradan bir takım görüntüsündeydi. Sadece tribünler ve baskı altındaki futbolcuların gayretlerini izledik. Scolari, Fred ve Jo’yla forvetsiz oyunu Neymar’la çözmeye çalışsa da bunun takımı için yeterli olmadığını göremedi.
Şili aslında haddini bilerek oynadı. Oyunu istedikleri yere getirdiler. Ancak penaltılar kaderin devreye girdiği vuruşlardır. Bunu aşamadılar ve sonuçta da elendiler.
Brezilya beklenen futbolunu oynamadığı için önümüzdeki maçlarda ‘kolay rakip’ olarak düşünülebilir. Ama ne olursa olsun Scolari’nin Brezilya futbolunu ve tribünleri coşturan sempatiyi ortadan kaldırmaya dönük anlayışını kimse unutmasın