Kulüp fokur fokur kaynıyor, futbolcular küsmüş, hoca giyotin sehpasında, ama takım kazanıyor.
Galiba ölüsü bile yetiyor bu lige Galatasaray’ın; en azından şimdilik!
Yoksa fırtınanın ortasındayken alınan 3 puanın başka açıklaması olamaz. Elbette şunu da belirtmek lazım ki Başakşehir de maçı kaybetmek için elinden gelen her şeyi yaptı. Öncelikle Abdullah Avcı’nın 11 tercihi kötüydü, Mossoro ve Doka’nın yedek kalması rakibin savunma direncini arttırmakla kalmadı, takımın da tüm yükünü 36’lık Emre’ye bindirdi. Mehmet Batdal da onca pozisyonu harcayınca kaçınılmaz son geldi. Sinan Gümüş’lü 11’in pozisyon üretememesi, buna karşılık özellikle sosyal medyada yerden yere vurulan Umut Bulut’un oyuna girdikten sonra (63. dakika) G.Saray’ın 2. ve 3. bölgede daha sık görülmesi ironik bir durum. Ama öyle ya da böyle bu üretkenlik golleri de getirdi. İlk golde Podolski’den çok Alman yıldızın eli-kolu ön plandaydı. Genç hakem isteyen Aziz Yıldırım, ezeli rakibini galibiyete taşıyan bu pozisyon sonrası acaba hâlâ lafının arkasında mı merak ettim!
İkinci gol ise ustaların ortak yapımı.
Ama maç fazlasıyla liderliği getiren 2-0’lık galibiyete bence çok güvenmesin Sarı-Kırmızılı camia ve şu 2 soruyu kendine sorsun...
1- Tartışmalı o ilk gol atılmasa maç 2 farklı sona erer miydi?
2 - Muslera’nın bireysel çabasıyla ayakta kalıp el-kol yardımı ile toparlanan takım, F.Bahçe ve Beşiktaş derbilerinden hasarsız çıkar mı?