Ummadık taş baş yarar mıydı? Karşılaşma başladığında Antalya’nın canlı organize ataklarını izleyince gördük ki her maçta her şey olabilir. Antalyaspor karşısında Talisca’lı, Aboubakar’lı, Cenk’li, Gökhan Gönül’lü on bir atağa yönelik bir kadroydu. Ne var ki avlanmaya giderken avlanmak da vardı. Rıza Çalımbay’ın öğrencileri hiç de kolay lokma olmadıklarını gösterdiler. Alan daraltarak savunma yaptılar, paslaşarak toplu hücum yaptılar.
Hani insan sahadaki iki takım arasından hangisi ligin son sırasında hangisi tepesinde anlayamazdı. Beşiktaş o kadar çok top kaybıyla oynadı ki bu oyun anlayışıyla akıcı hızlı atak yapmak mümkün değildi. Ve Siyah-Beyazlılarda giderek ceza alanına havadan indirilen toplarla gol bulma alışkanlığı gelişiyor. Bu da gol atma şansını çok düşürüyor. Beşiktaş pozisyon bulmakta zorlandı çünkü Atiba geri dörtlüye yakın olunca beşli bir savunma çıktı ortaya. İlerideki dörtlü ise top bekledi hep. Bu durumda tüm yük ileri geri oynayan Tolgay’a bindi. Ve bu durum takımın bütünlüğünü bozdu.

Talisca sahadaymış meğer!
Maçın kırılma noktası Aboubakar’ın 45’te gelen golü ve Antalya’nın gol öncesi faul olduğu gerekçesiyle yapılan itirazlar sonucu 10 kişi kalmasıydı. Ama Talisca o kadar oyunda yoktu ki Beşiktaş için pek fark etmedi doğrusu. Kartal gol perdesini Aboubakar’ın uzaktan harika vuruşuyla açtı. Zaten ya duran toplar ya da bireysel beceriler golü getirecekti. Öyle de oldu. 2. Beşiktaş golü de yine ceza alanına havadan ortalanan topa Talisca’nın kafasıyla geldi. Böylece Talisca’nın sahada olduğunu anladık. Aslında maçın şekli de o anda çizildi. Talisca’nın 88’de attığı 3. gol de işin süsüydü sadece.