Yazarlar Günün Köşe Yazıları Spor Konuk Yaşam Tüm Yazarlar
Ardından...
“Dur geçme” desem, adım şaire çıkacak, “zamanı kim durdurabilmiş ki, sen...” diyen cümleler kurulacak belki de. Benim zamana uyumlu, şiire saygılı bir yolcu olduğumsa unutulacak.
\nOysa ben bir yolcu olduğumu hiç unutmayacağım. Zamana “dur geçme” diyen bir yolcu değil ama, işi zamanla yarışmak olan bir başkasına “dur gitme” diye seslenen bir yolcu. Bir akşam bir başkasına pencerenden bakan bir yolcu. Bir akşam bir başkasına...
\nKaç türlü cümle kurulabilir? Çok türlü, her türlü. İnsan gün gelir cümlelerin çokluğundan yorulur, hangisini kursam diğerinin hatırı kalır diye düşünmekten de.
\nZordur çünkü “ardından” yazmak. Gidenin ardından: “Bakakalırım giden geminin ardından” diyeni anlarım, ardından bakakaldığım başka şeylerden ötürü. Şehirlerden, haziranlardan, eylüllerden, adalardan, akşamlardan. Ne çok başka şey var, öyle çok ki üstelik, her şey dediğimiz de bunlardan başka nedir ki zaten?
\n“Her şey geçer”, şiirler kalır fakat, onlar hiçbir yere gitmez, en çok aramızda gider gelirler. İyi. Şiirler kalsın. Yoksa hiçbir şeyimiz kalmayacak yakında! Gideni uğurlamak için arkasından dökülen sulara benzer şiirler. Harfler, sözcükler, boşluklar, iç çekişler, silinmiş yerler, iyi okunamayan dizeler, anlaşılmayan bölümler. Olsun. Suyu anladığımız kadar anlasak şiiri, yeter. Suyu anlamanın en güzel yolu onu içmektir. Ben demedim, kimse demedi, bazen yazı kendi kendine ilerler böyle. “Su gibi” diyorlar ya, işte öyle. Bu son cümleyi bu yazı için kurmadım, bazı şeyler iyi de olsa kötü de, su gibi geçer gider. Su ardından döküldüğüyle, şiir ardından yazıldığıyla kalır. Kalsın.
\nBir akşam bir başkasına pencerenden bakan bendim. Önce zamana bakmıştım. Size bir sır vereyim: Zaman aslında küçücük bir şey. Bir dairenin içine koyup ölçülebilecek kadar küçük. İnsan zamanın bu kadar, hatta daha da küçük, minicik rakamlara indirildiğini gördüğünde, işte o zaman, şairlere kızabilir. Şairlerin daha büyük şeyler, dertler, sorunlar dururken, bunca küçük bir şeyle, sanki hepsi filozofmuş gibi, binlerce yıldır durup dinlenmeden uğraşıyor olmaları gerçekten akıl alır gibi değildir. Değildir ama öteki de şairdir, hani şu “kimsenin ilgilenmediği olayların bir tarihçisi olarak” şair.
\nCanım arkadaşım Mehmet abi, James Baldwin’in “Ne Zaman Gitti Tren?” diye sorduğu gibi, ben de sorayım: “Ne çabuk geçti zaman?” Seni yitireli dört yıl bitiyor bu şubatta. Senin Voznesenski’den çevirdiğin “Oza” kitabından, “Sana bir sır vereceğim: Zaman sensin” (Çev: Mehmet H. Doğan) dizelerini hiç unutmadım.
\nBu akşam dün akşamdan kalmayım. Bu yazının efkârı ondan: Biz kaldık, gidemedik!
\nDün akşam seni uğurlamaya gelemedim. Hem de gelebilir miydim, bilmiyorum. Seninle birlikte geçtiğim 50 yıla bakınca, giderken içinden “vefasız” dediğini de, “çok hayırsız çıktın” diyebileceğini de düşündüm ve sana hak verdim. Bu söylemiş olabileceklerin az bile geldi bana. Ne de olsa benden büyüksün, eskisin, olgunsun, çokgüngörmüş, nicegecegörmüş, uzunyolgörmüşsün, hem de bilgesin.
\nBir akşam senin pencerenden bakmıştım bir başka yolcuya. Ben çoğu zaman olduğu gibi yine sevinç içindeydim, çünkü senin içindeydim. O yolcuysa belki de Ankara’ya bir atama işi için giden genç bir memurdu. Üstünde lacivert, ucuz bir takım elbise vardı çünkü ve o elbiseyi alırken yanında sanırım parasız verdikleri bir boyun bağı. Nedense seninleyken aklıma hep dizeler ve cümleler geliyordu. Kendimi şair ya da öykücü sanıyordum. O genç adam ceketini bırakıp aşağıya inmişti, sen onu beklemeden yürümüştün. Onun, ardından nasıl koştuğunu, “dur gitme”, “lütfen gitme” diye bağırdığını, ama senin onu dinlemediğini unutmadım. Hem gülmüş, hem üzülmüş hem de yıllarca anlatmıştım bunu. Bir daha hiçbir yerde hiç kimseye anlatmayacağım. Çünkü sen artık gidiyorsun ve ben sana hiç yetişemeyeceğim. Lacivert ceketi trende kalmış o memur gibiyim şimdi.
\nTrenin ne zaman gittiğini biliyorum. Haydarpaşa o gece Gar Lokantası’nda kendini rakıya ve ayrılığa vurmuştur. Tren yeniden gelirse, Haydarpaşa’yla Gar Lokantası’nda buluşalım, kendimizi rakıya ve aşka vuralım. Belki o lacivert takım elbiseli genç de gelir masamıza, öykünün sonunda.
\n\nYazarın Son Yazıları Tüm Yazıları
Günün Köşe Yazıları
Video Haberler
- Ali Erbaş'ın makam aracı Meclis gündeminde!
- İmamoğlu Paris Belediye Başkanı Hidalgo'yu ziyaret etti
- Özel ile Kılıçdaroğlu ile Ahlatlıbel'de görüştü
- Türkiye tarihi davaya müdahil oldu!
- Aşı karşıtlarına kötü haber!
- İstenilen gramda yapılıyor, gün geçtikçe rağbet artıyor
- Kimi sigara basıyor kimi kolonya döküyor
- Özel'den '1 Mayıs' açıklaması
- Tuncer Bakırhan'dan Saraçhane'de '1 Mayıs' mesajı
- Taksim'de 1 Mayıs ablukası
En Çok Okunan Haberler
- İçişleri'nde 'beklenmedik' operasyon
- Fabrikada 'grup seks skandalı' iddiası
- 'Talimat'ın gereği bekleniyor!
- Diyanet'in 'özel yemek' listesi ortaya çıktı
- 'Ağzımızı açsak karşımıza Kavala çıkıyor'
- Malvarlığını belediye binasına astı
- Merkez Bankası'ndan dikkat çeken mesaj
- Yumuşama manevrası
- Tahsisleri oy çokluğuyla iptal ettiler
- Evlilik hazırlığındaki Özlale ve Belovacıklı'dan ilk poz