O, işinin patronuyken hiç patronluk taslamadı. O, çok iyi arkadaş, çok iyi ağabey, çok başarılı bir işadamıydı. Yüzünden gülücükler hiç eksik olmazdı. Zorda kalana kapılarını açan yardımseverdi. O, bambaşka birisiydi, tanımanız gerekirdi. Bu tarifler ne ki? Mustafa Koç ülkemiz için büyüp kayıp. Dün onu son yolculuğuna uğurlayan onbinlerin içinde ben de vardım. Bulunduğun yerde kalakaldım çünkü Altunizade bölgesi insan seliydi. Adım atmanın imkânı yoktu. Gözyaşları sel oldu. F.Bahçe taraftarı siyah giyinmişti. Biliyorsunuz O 1907 Derneği’nin hem kurucusu, hem de ilk başkanıydı. Aynı zamanda kulübün kongre üyesiydi. Güle güle güzel insan mekânın cennet olsun.

Enteresan gerginlik
Mustafa Koç’tan önce Sefa Kalya’yı kaybetmiştik. Sefa’nın basınla diyalogları son derece iyiydi. Ancak okul tarafındaki tribünlerin “En büyük taraftar futbolcular sahtekâr” demesini yadırgadım. Olmadı, yakışık almadı F.Bahçe tribünleri... Hava ısırıyordu. Koltukların büyük bölümü boş kalmıştı. F.Bahçe kötünün iyisiydi. Ozan Tufan hâlâ yerinde sayıyor. Kaçıncı 11’deki maçın kardeşim, insan biraz kıpırdar ya.. Avrupa, lig, kupa derken Fernandao yoruldu artık. Ama penaltı gollerindeki imzalar yine onun. Mehmet Topal takımın meastrosu. Keşke bu takımda 3-5 Topal daha olsa. Rakip ortalarda yoktu. Sanki gezmeye gelmişler. Volkan’a verilen penaltı tartışılır. Hakem vermeseydi soran olmazdı ama sonrasında gelen ikinci penaltı kararı doğruydu. Üçüncü penaltı Rize lehine. Bu da tartışmaya açıktı. Maçtaki mücadele yediğim soğuğa değdi mi? Hayır. F.Bahçe tarafında ‘farklılık’ düşünmüştüm. Maalesef gerçekleşmedi.