Derbiler önemlidir, heyecanı tavan yapar, favorisi yoktur, taraftarı olan takımlar hep derbileri kazanmak ister, kaybettiklerinde gerilir, moralmen çöker. Bir süre kendilerine gelemezler. Yaşanmışlıkları çoktur. Her maçı kaybet ama derbiyi kaybetme. Derbi hazırlıkları farklı olur, teknik direktörlere futbolcularını hem fiziksel hem taktiksel yönden hazırlaması için büyük iş düşer. Motivasyonun iyi sağlanması gerekir. Sahaya sürülecek on birler güçlü olmalı güven vermelidir. Derbiyi her futbolcu kaldıramaz. Bir hata pahalıya mâl olur. Fenerbahçe geçen sezon derbi maçlarda sınıfta kalmıştı. Sarı-Lacivertliler Jorge Jesus’la tek galibiyetini Trabzonspor’a karşı almıştı. Türkiye hafta başı itibarıyla bu maça odaklandı.. Bir tarafta üç efsane Rıza’lı, Samet’li Feyyaz’lı Beşiktaş, diğer yanda İsmail Kartal’ın Fenerbahçe’si. Yasak kalktı, Fenerbahçe seyircisi stada alındı. Tasvip etmediğim bir durum. Yarın yeniden olaylar hortlarsa bunun sorumlusu kim olacak? Umarım alınan bu karar baş ağrısı yaratmaz. Beşiktaş’ın Tüpraş Stadyumu konumu itibarıyla harika bir yerde. Ulaşımı (gidiş ve dönüş) sorunsuz, manzarasıyla tribünleriyle zeminiyle kusursuz, deyim yerindeyse on numara bir yer. Buradan soruyorum, 2032 Avrupa Futbol Şampiyonası’nda aday statlar arasında bu stadımız neden yok, kapasitesi 42 bin 590 diye mi yoksa? Biri bunu izah etsin. Soğuk hava koşullarında ‘ısıtan derbi olsun, hak eden kazansın’ istemiyle yerimizi aldık. 

Düşüncelerimde yanılmadım. İki taraf da birbirinden çekindi, hücum organizasyonundan öte savunma oyununu tercih ettiler. Ta ki skor 1-0 ve 1-1 olana kadar. Sonra farklı bir maça geçtik. Top iki kale arasında gidip gelmeye başladı.Mücadele sertleşti, peşpeşe kartlar çıktı, keyiflenir olduk. Samet Fenerbahçe’nin en formsuz ismiydi. 

Tadic’in penaltı golünde hakemin kararı doğru. Aynı oyuncunun ikinci penaltısına ise kaleci Mert izin vermedi. Szymanski geceye son noktayı koydu. 3-1 Fenerbahçe adına güzel sonuç. Beşiktaş SOS veriyor.