Değerli dostlar, “CHP” Genel Başkanı Sn. K. Kılıçdaroğlu sık sık: “Can ve mal güvenliği yok! Var mı? Yok!. Çünkü can ve mal varlığının teminatı olan, ‘Yargı Güvenliği’ yok” diye vurgulayarak, bu “Yaşamsal Konu”yu gündeme getirir.

Dolayısıyle de tüm güçlerin, “Yasama”, “Yürütme” ve “Yargı” erklerinin, “tek kişi”ye bağlı olmasının, kısaca “Tek Kişi Yöntemi”nin yarattığı derin olumsuzlukları ortaya koyar.

Geriye dönüp, “1940”lı yıllara baktığımızda, “Yasama Yetkisi” ile “Yürütme Erki”nin “TBMM”de olduğunu görürüz.

“Yargı”ya gelince, “Yargı Erki” bağımsızdır.

Ne var ki, bir süre sonra (1950), “Yasama” ve “Yürütme” erkleri, iktidara bağlanır, ardından “Yargı Erki”nde içine itilecekti.

“1961 Anayasası” ile oluşturulan “Erkler Ayrımı” kuralının getirdiği, “Bağımsız Yargı Erki”nin ülkemiz için de ne anlama geldiği, günümüzün “Tek Adam Yöntemi” ile ne duruma getirildiği ortada.

Ne ki, Erdoğan yıllar önce uyarmıştı bizi: on bir yıl önce, mahkemelik bir olay için, “Ben bu davanın savcısıyım!” diyerek. (15.7.2008)

Böylece, “üç erk” de Erdoğan’ın olduğuna göre, Anayasamızın temel ilkesi olan “Hukuk Devleti” ortadan kalkmıyor mu?

Oysa bilindiği gibi bu kavramın, yönetimin, ülkeyi yönetme görevinin bağsız, koşulsuz ve denetimsiz bir biçimde kullanılmasına, “Keyfi Devlet Yönetimi”nin oluşmasına karşı kurulduğu dile getirilir.

Bu durumda “Tek Kişilik Yönetim”in, “Keyfi Devlet”i içerdiği apaçık görülüyor.

Değerli dostlar, geçen cuma günkü yazıda olduğu gibi bu haftaki yazının da bu boyutta noktalanmasını hoş göreceğinize güvenip, Erdoğan’ın yaptığı yeni bir ayrımcılığa değinip noktalıyorum.

Geçen ayın sonunda (28.11.2019), İzmir’de Alevi inançlı bir yurttaşın evinin duvarına yazılan kınamak için yaptığı konuşmada, bir ara yakınlarına Alevi büyüklerinin adlarının konulduğunu örnekleyip, Şii inançlı yurttaşlara değinerek “Neden, Sünni adlarını kullanmadıklarını” sordu... Ardından “82 milyon”un birlik ve beraberliğine değindi. Bilmem ki ne dersiniz?