30 yıldan beri ilk kez sol yelpazenin içinde ciddi bir çekişme yaşanmadan seçime gidiliyor.

1980’li yıllarda önce HP-SODEP sonra

SHP-DSP ekseninde seçimlere gidildi.

1990’lı yıllarda önce SHP-CHP-DSP sonra da CHP-DSP ekseninde sol oylar paylaşıldı.

2002 seçimlerinde DSP’nin büyük bir varlık gösteremeyeceği kaygısı partinin içinden İsmail Cem liderliğinde YTP’yi doğurdu. Kemal Derviş’in CHP’yi tercih etmesiyle sol kadrolar yeniden saflaştı.

2002 seçimleri merkez sağı ve CHP dışındaki solu tasfiye etti.

2007’de toplum CHP-DSP birleşmesi için bastırdı. Seçim takvimi ile CHP-DSP’nin vekil pazarlığı atbaşı gitti.

12 Haziran 2011 seçimlerine böylesi tartışmalardan uzak bir iklimde giriliyor.

***

Bir başka açıdan bakıldığında solun 12 Eylül’ün yarattığı büyük tahribatı, ancak 30 yılda giderdiği söylenebilir.

Bu süreyi uzun bulanlara merkez sağın durumunu anımsatmak gerekir. Ne yazık ki merkez sağ 12 Eylül yarasını saramadı.

DYP ve ANAP birbirlerine vura-tutuna istikrarlı bir şekilde adım adım eridi ve 2002 seçimlerinde barajın altında kaldı. İyi niyetli toparlanma girişimleri sonuç vermedi.

12 Eylül ürünü olan AKP, merkez sağı önce içinde önemli damarlardan biri olarak tuttu. Güçlenince de tümüyle eritti. AKP sağ kadroları içinde eritti ama merkez sağ tabanı tümüyle bünyesine katamadı. Bu konuda her bölgeye ilişkin söylenebilecek farklı şeyler var.

Benzer durum solun başına da gelebilirdi. CHP’nin kökleri ve gövdesi buna izin vermedi.

***

Seçimlere çok kısa bir süre kaldı. Artık kararsız seçmen de büyük ölçüde kararını verdi.

Gönlüm CHP’nin tek başına iktidar olacak güce ulaşmasını, CHP dışındaki sol yelpazenin seçimlerden güçlü çıkmasını diliyor.

AKP’nin yarattığı tahribat, ancak böyle bir güçlü karşı koyma ile giderilmeye başlanabilir.

Bütün mesele solun toplum içinde çoğalabilmesiydi. Bu seçimlerde CHP bunu başardı.

İstanbul Barosu’nun son seçimlerinde ilginç bir durum yaşandı. Mevcut ulusalcı yönetim iki ayrı listeyle seçime girdi. Oylar bölünebilir, aradan başka bir liste çıkabilirdi. Öyle olmadı, iki ulusalcı liste oylarını ikiye katladı. Çünkü birbirleriyle uğraşmaktan çok, hedef kitlenin içinde çoğalmaya çalışmışlardı.

***

CHP’deki yenilenme bu seçimin tartışılan konularından biri oldu.

İletişim çağındayız... Soralım:

En yeni cep telefonunun ne kadar ömrü olur?

Bir anlamda partiler de öyle. Özlerini koruyarak, halka ulaşma yöntemlerini, politikalarını sürekli yenilemek durumundalar.

Bir yanıyla bu yenileşmeyi başaran CHP öteki yanıyla Türkiye’nin tarihidir, Anadolu’dur...

Ege’nin zeytini, üzümü, inciridir.

Trakya’nın ayçiçeğidir.

Karadeniz’in mısırıdır, fındığıdır, hamsisidir.

İç Anadolu’nun buğdayıdır.

Akdeniz’in pamuğudur, narenciyesidir.

Doğu Anadolu’nun balıdır, yaylalarıdır.

Güneydoğu’nun karpuzu, sütüdür.

En güçsüz olduğu ilin dağ köyünde bile mutlaka 40’lık çivi gibi çakılı duran bir CHP’li vardır.

CHP kendisini 21. yüzyıla taşımıştır. Şimdi iktidara taşımak zorundadır.

Geriye gidişi durdurmanın başlıca yolu da budur.