Yılmaz Dikbaş, Atatürk’le, Atatürkçülükle ilgili bir kitap çıkarmış. Uzun hazırlıklardan sonra da bu konudaki yazıları toplamış. “Atatürkçüler Yenildi” diyor başında ve sonunda. Yenildi mi gerçekten? Yoksa kimilerine mi öyle geliyor. İstekleri bu da ondan. Oysa koca kitaptaki yazılar bunun tersini gösteriyor. Yenilmez bir değerdir Atatürkçülük...
En iyisi Mustafa Kemal diye anmak. Büyük insan kitlelerini aşan bir coşkunluğun adıdır Atatürkçülük. Mustafa Kemal bir kurtuluşun adı, Atatürk de bu ulusun uygarlık yolundaki tanımlanması...
Dikbaş önsözde şunları söylüyor: “Kim bu Atatürkçüler?” Kendilerini ulusalcı, milliyetçi, vatansever, yurtsever, laik, sosyal demokrat, aydın, ılımlı solcu olarak tanıyabildiklerimiz. Koca bir insan yığını. Gözlerinde, kafalarında tek bir inanç var, o da Mustafa Kemal’den Atatürk’e geçişimiz. Ki bildiğimiz gibi nice insanlar karşımızda. Onlar Atatürk’ü başka bir duyguyla sever, ama yeri geldiğinde keşke Mustafa Kemal öyle kalsaydı derler bazıları. Çünkü Gazi adlı kurtarıcı, yani Mustafa Kemal birçoklarının düşlerini yıkmıştır. Onları ters düşüncelerinden uzaklaştırmaya gayret etmişse de o karşıdevrimci kesimde gücünü artırmıştır.
İrtica dediğimiz şey budur. Mürteci de geriliklerin bilerek destekçisi olmak...
Cumhuriyetimizin doksanıncı yılını doldurduk. Hiç kimse artık tersini yazamaz. Orda burda dedikodular halinde gevezelik ederler. Böyle mi olacaktı Mustafa Kemal ülkesi diye...
Bir yönetimin sürgit senin amacının savunucusu olmasını beklersin ama olmaz. O uyuşuk kafalar bir türlü gerçeği görmez. Ayrıca kendisi gibi olmasını ister. Şu yıllarda Atatürk devrimlerinin kaçı ayakta? Bunu bir görüşmeli. Hemen çoğu geri planlara atılmış. Halk artık devrimin insanı değil. Binlerce yurttaşa sorsanız anlamaz, bakar sen ne diyorsun diye...
Yeni bir yıl yaklaştı. 2014 geldi kapıya dayandı. 2014’lerde yeni bir hamleyle tarihte yeni bir sayfa açmamız gerekir.
Ne demeli, hoş geldin 2014 aramıza. İçimize bir aydınlık doğdu. Her zamanki gibi.