Cıvıl cıvıl Chicago

Chicago… “Windy City” diyorlar; yani Rüzgarlı Şehir. Hem kışın esen sert rüzgarlarından, hem de zamanında politikacılarının yarattığı fırtınalardan almış bu ismi. Ama insan bu rüzgarına, kışının soğuğuna, yazının kavurucu sıcağına bile alışır. Bir tarafıyla sayfiye şehri havası vardır; bir tarafında sonuna kadar metropol. Sanat, parklar, Michigan Gölü, müzeler, tiyatrolarla günler hiç yetmez. Chicago, beni benden alır…

Biliyor musunuz, eski adı Sears Kulesi olan Willis Kulesi’nin tepedinden tam dört eyalet birden görünür: Illinois, Indiana, Wisconsin ve Michigan.

Biliyor musunuz, dünyada ters akan tek nehir Chicago nehridir.

Hepimizin en sevdiği Miki Fare’nin yaratıcıdı Walt Disney Chicago’da doğdu.

Hadi bir bilgi daha: Bayılarak yediğiniz brownie’nin doğum yeri burası.

MY KİNDA TOWN

Chicago, New York ve Los Angeles’tan sonra ABD’nin üçüncü en kalabalık şehri. Ülkenin tam ortasında yer alması sebebiyle de havalimanı dünyanın en yoğun havalimanlarından biri. Karadeniz’den büyük Michigan Gölü, şehre hayat vermiş adeta. Yaz aylarında plajlar tıklım tıklım dolu. Chicago’nun her köşesi park desem, pek yavan kalır. Sanki devasa bir parkın belli bölümlerine inşa edilmiş şehir. Bazı mahalleleri New York havasında; biraz bohem, biraz kirli. Bazı mahalleleri, Gold Coast denen yer mesela, ülkenin en zenginlerinin yaşam alanı. Halka açık alanlarda öyle sanat eserleri var ki, hala şaşırıp kalıyorum. Öyle açılardan, öyle ışıklar yakalıyorum ki, Chicago’ya her gidişimde tekrar vuruluyorum.

BENİM CHİCAGO’M

Ben yirmi yıldır Chicago’luyum. University of Michigan’ın gazetecilik bursunu kazanıp 1,5 yıl Ann Arbor denen harika bir küçük şehirde yaşamıştım. Ah ne güzel günlerdi. Çalışmam yasaktı, istediğim dersleri alıyor, ayda birkaç kez de seminer veriyordum. Ortadoğu politikası, İtalyan Sineması ve Fransızca çalışıyordum.

İşte o dönemde, sıkıldıkça Chicago’ya kaçardık. Büyük şehir görelim, metroya binelim, kalabalıklara karışalım diye. Yol beş saat sürerdi. Günübirlik gidip gelmişliğim bile olmuştu.

Chicago seyahatlerinde şehri daha iyi tanıdım. Burayı özel kılan mimarisine bayıldım. Frank Lloyd Wright’ı keşfettim. 1871’deki büyük yangından sonra neredeyse tekrar inşa edilen Chicago, her defasında beni daha çok şaşırttı. Müzeleri bitirdim, emprovize tiyatronun en sıkı örneklerinin sahnelendiği küçük salonlara dadandım. Nehir turları, deneysel mutfak restoranları, underground kulüpler, Al Capone zamanının mafya hesaplaşmalarının mekanları… Katman katman derinleştim sanki. Okudukça, öğrendikçe, gezdikçe, insan tanıdıkça, şehrin iyice parçası haline geldim. Kışın eksi 20 dereceler falan daha az etkiler oldu. Müzelerin bedava günlerini ezberledim. İçinde Chicago geçen filmleri tekrar tekrar izledim.

YILDA 60 MİLYON TURİST

Chicago, Amerika’nın en çok turist çeken şehirlerinden biri. Öyle çok atraksiyon var ki burada. Her zevke, her yaşa göre. 2018 yılında 60 milyon’a yakın turisti ağırlamış. Mevsimler, günler, değişik dönemlerde yapılacak işler, görülecek yerler, alışveriş merkezleri, outdoor aktiviteleriyle sonsuz seçenek arasında kayboluyorum her defasında.

Ben biraz buradayım. Kısa kısa yapılacaklar yazayım diyordum, lafı uzattım, yerim kalmadı. Hani heyecanlandım yazarken biraz. Seviyorum Chicago’yu, anladınız zaten. Yıllarca yaşadığım bu ülkede en çok sevdiğim birkaç şehirden biri. Çok güzel dostlarım, çok güzel anılarım var. İnanın parklarda gölgesinde oturduğum ağaçlarım var.

Haftaya güzelce bir liste vereyim size. Çünkü durmadan yürüyorum, geziyorum. Tüm mağazalarda “Aşılarınızı olmuşsanız maske takma zorunluluğunuz yoktur” yazıyor. En çok buna seviniyorum. Maskeli hayattan ne çok nefret etmişim meğer. İnsanca dolaşıyorum. Otobüste yanımda oturanlarla sohbet ediyorum. Sokak müzisyenlerini dinliyorum. Sabahları kilometrelerce yürüyorum. Normal yaşam güzelliği ve Chicago’nun sarhoşluğuyla haftaya tekrar buluşalım diyorum.