İki ayrı Beşiktaş izledik. İlk yarıda rahat ve özgüveni yüksek olan Beşiktaş, Antalyaspor’un umursamazlığına 32. dakikada ‘dur’ dedi. O ana kadar, her iki takımın da pozisyonu dahi yoktu. 35. dakikada Ljajic’in tekrarlanan penaltıyı gole çevirmesi, Dorukhan ve Atiba’nın golleriyle süslenince orta alanda başarılı görünen Beşiktaş, soyunma odasına 3-0’lık bir skorla girdi. Bu sezonun en başarılı orta alan görüntüsüydü Siyah- Beyazlılar adına. İkinci yarıda Antalyaspor, kaybedecek bir şeyi olmadığını anlayınca, agresif bir tempoyla oyuna başladı ve Doukara’yla golü buldu. İkinci golü atmak için verdikleri mücadele Beşiktaş karşısında üstündü. Ancak, kendi kalelerine attıkları 4. gol ile kaderlerini tayin ettiler. Beşiktaş’ın en önemli değişimi, Quaresma’ya bağlı olan oyun anlayışının son bulmasıydı. Özellikle Lens’in önüne getirdiği toplar, rakip kale için tehlike olurken takımını da coşturuyordu. Hafta içinde çeşitli söylentilerle ve son anda gelen Kagawa ile maça olan ilgiyi artıran futbol ortamı, Beşiktaş adına olumlu sonuçlandı. Oyunun en önemli görüntüsü, Kagawa’nın ayağına gelen ilk topu gol yapmasıydı. İkinci şutu da gol olan Kagawa farkı yaratırken, dünya yıldızının ne olduğunu konusunda bir hatırlatma da yapıyordu. Gördüğüm kadarıyla, Beşiktaş daha rahat ve topu daha iyi kullanabilecek bir orta alan futboluna dönerek belli pozisyonları yaratan oyunculardan ziyade, futbolun gereği olan iki yönde oynama şansını ayağa paslarla dönüşüm yaparak kullanacak. Zaman zaman, genç Güven ve Dorukhan’ın oyuna verdiği hız ve Lens’in sürati, Beşiktaş’ın kadro olarak daha olumlu karşılaşmalar oynayacağı görüntüsündeydi. Antrenörlük yaşantımın 12 yılını verdiğim iki kulübün karşılaşmasını izlerken, ben de sonuçtan ziyade anılarımla yüklü bir 90 dakika izledim.